21-01-2016 Aan de haven van Águilas

11 km rijden we vandaag verder naar Águilas. Een aangenaam stadje aan een mooie baai met een oud kasteel boven op een rots, een vuurtoren, twee molens en een gezellig centrum met parkjes, oude bomen, fonteinen, een ruime boulevard en winkels. Er is een jacht en vissershaven en bij die laatste, vlak onder de vuurtoren en het kasteel parkeren we, nadat we wat boodschappen hebben gedaan bij de Eroski ( in een winkelcentrum met veel gesloten winkels). Bij de Decathlon iets verderop vinden we zowaar een nieuw stoeltje voor Nart; het andere was een paar dagen geleden zo ver ingezakt ( na diverse reparatiebeurten met touwtjes en schroeven) dat het niet meer verantwoord was om er nog op te zitten. Ook lopen we hier tegen een mooi vest aan voor Nart; we nemen het mee. Na de middag-boterham gaan we natuurlijk op pad. Ook al waren we hier al vaker, het blijft leuk om hier de boulevard over te wandelen, de parkjes te bekijken en de diverse uitzichtpunten te beklimmen. Het weer werkt fantastisch mee! Zon, zon, zon! We maken even een felicitatieselfie voor onze vriendin Mimi die vandaag 80 wordt. Helaas missen we haar feestje… Tegen vijven, als we weer terug zijn bij de camper begint de grote bedrijvigheid aan de haven. Het is leuk om te kijken naar de vissersbootjes die binnenlopen, worden gelost en hoe de netten op grote katrollen worden gerold. We overnachten hier samen met nog een stuk of 8 campers.

22-01-2016 Andalucia in

We worden wakker door de warmte van de zon en de krijsende meeuwen. De vissersboten zijn alweer uitgevaren, de “buur”camper is al weg. Na de ochtendrituelen vertrekken we om half elf uit Águilas om een kwartiertje later Andalucia in te rijden. Met 13 km meer op de teller stoppen we op het rustige, en nu verlaten strandje net buiten San Juan de los Torreros. Hier blijven we vandaag. De stoeltjes gaan naar buiten en we brengen de tijd tot de lunch door met lezen en haken in de zon. Er komen nog twee grote (echt hele grote) Zweedse campers ons gezelschap houden. Daarna weer tijd voor wat actie. Fietsen van de drager en we gaan op de pedalen in zuidelijke richting. Er ligt een pad helemaal langs het strand en we passeren twee chiringuito’s en een plaats met voornamelijk Franse campers bij het gehucht El Pozo del Esparto. In Esparto staan kleine vakantiehuisjes aan een betegeld strandpad. We zien mooie (vulkanische)rotsformaties. Als we aan de doorgaande weg komen draaien we om en rijden min of meer dezelfde route terug. We gaan nog even iets verder en drinken op een terrasje bij een trimveldje vol martelwerktuigen een glas wijn. Tegen vijven weer terug en 12,5 km op de teller. Niet spectaculair veel maar wel een mooi ritje…

23-01-2016 Villaricos – Palomares

Op het totaal onverlichte strand was het gisteravond opvallend helder…. Volle maan of bijna.. Met het klotsen van de golven worden we wakker, er staat een bleek zonnetje. Vandaag rijden we weer maar een klein stukje. Hier aan de kust zijn zoveel mooie plekjes en mogelijkheden om vrij te staan. Maar we moeten vandaag echt lozen, dus gaan we ( na nog even bij de Consum de weekendboodschappen te hebben ingeslagen),naar de ons reeds bekende officiële camperplaats, Oasis de Mar vlak bij Palomares, 2 km van zee. Er is plaats voor 50 campers en wij zijn nr 47, dus nog net een plekje voor dat het bordje “completo” op het hek wordt gehangen. Dit parkje wordt gerund door een Duits echtpaar en er staan dan ook voornamelijk Duitse camperaars. Voor een tientje mogen we tot 12.00 uur morgenochtend blijven. We wisselen even wat ervaringen uit met een stel uit Gorinchem dat naast ons komt staan en het laatste vrije plekje inneemt. De zon laat zich intussen weer van zijn beste kant zien dus lekker buiten lunchen. We laden de fietsen af en rijden via een wirwar van stille brede straten en rotondes richting camping “Cuevas de Mar”. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat aan deze straten nog hele woonwijken gebouwd gaan worden. Op de camping verblijven Rienie en Harrie (van oktober tot en met april), die we kennen van een vorige vakantie en die ook in Waalre (Aalst)wonen. We hebben beloofd ze te bezoeken als we in de buurt waren, dus dat is nu. Helaas… Rienie is gaan wandelen en Harrie ligt te rusten horen we van de Nederlandse buurman. Harrie is al een tijdje ziek en we willen hem niet storen. We vragen de groeten over te brengen. We fietsen daarna een eind langs het strand en dan via zo’n brede weg weer terug naar Oasis. We zitten nog een hele tijd buiten tot de zon zo ver zakt dat we in de schaduw komen. Ook ’s avonds hebben we terugkerende activiteiten : potje koken (ik), samen aan de afwas, foto’s bewerken (Nart), verhaaltje schrijven (ik), potje kaarten samen of we lezen of internetten wat. Dat laatste gaat trouwens uitstekend via dat kleine MIFI-ding en de Spaanse prepaid internetkaart van Vodafone. We zijn benieuwd wanneer die 1,5 Gb op is… O ja en op zondag kijken we naar The Bridge, 3^e seizoen. We hebben de 10 afleveringen op de laptop mee; erg spannend!

24-01-2016 Mojacar bij de Chiringito van Antonio

We rijden via Garrucha naar Mojacar (playa) en zitten al om 12.00 uur op zijn terrasje aan de rode wijn en de cappuccino. Hij kent ons nog van de voorafgaande jaren dat we bij hem op de parkeerplaats aan het strand mochten overnachten. Er staan nog een stuk of 8 campers en zolang er nog een stukje parking overblijft voor gasten met auto’s vindt hij het prima. We mogen zijn toilet gebruiken en ook water innemen. Zijn vrouw kan uitstekend koken en hij vraagt of we willen eten. We zijn niet zo van het warme eten tussen de middag en hij sluit zijn barretje tegen zevenen. Zoals zo veel van dergelijke strandpaviljoentjes. We installeren ons en eten in de stralende zon onze boterhammen. Tegen 2 uur trekken we de wandelschoenen aan en gaan op pad. We maken de ons bekende kustwandeling langs de Torre en via twee strandjes naar de uitspanning ( open van juni tot september) aan het eind van een 3,5 km lange wandelroute. Op de terugweg klimmen we naar een (voor ons nieuw) uitzichtpunt. Het is meer klauteren want het gaat al zigzaggend zeer steil omhoog. Na 800 meter zijn we er. Het uitzicht is grandioos! Gelukkig kunnen we aan de andere kant minder steil de berg weer af en lopen zo hoog boven het kustwandelpad weer terug naar het begin. Links en rechts wemelt het van de kruidige struiken, lavendel, brem en ander struikgewas. Dit is een route om te onthouden! Net voordat de zon achter de bergen verdwijnt zijn we weer terug.

25-01-2016 Via Caraboneras naar Aqua Amarga …38 km..

Om half elf geeft de thermometer al 23 graden aan… Op dat tijdstip staan we bij de Lavanderia van Bish aan de doorgaande weg in Mojacar. Bish is een Thais vrouwtje dat al 19 jaar in Spanje haar zaakje met de was- en droogmachines draaiende houdt. We komen er elk jaar terug. De was is hier snel en voordelig schoon en droog. We zijn nu ook in dat gedeelte van Andalisië waar we om de haverklap Engels horen om ons heen; hele kolonies verblijven hier, hoofdzakelijk in appartementjes. Ze houden de economie hier draaiende in de winkels en pubs en ook de radio heeft diverse zenders in het Engels. Overal staan makelaarskantoortjes met aanlokkelijke aanbiedingen. Intussen dat de was draait gaan we even de Mercadona in en maken een wandelingetje langs het strand. Er wordt stukje bij beetje aan de verbetering van de “boulevard”gewerkt; en dat is een kilometers lange. We zien nieuwe speeltuintjes, plantenbakken en wandelpaden. Als de was weer in de kast ligt rijden we richting Cabonares. Net voor die stad parkeren we aan de mooi strandje voor een picknick en een strandwandeling. Niet een erg inspannende want de temperatuur blijft maar oplopen. Dan rijden we door naar Agua Amarga, waar we vrij kunnen staan in een brede rambla. Oei, het is er aardig druk; er staan zeker 25 campers, waaronder de helft Nederlandse. We vinden een plekje, plaats genoeg! Een uurtje “genieten” we van de buren die een barbecue houden met luide muziek van het genre “Jantje Smit”. Na een rondje strand en dorp zakt de zon alweer. We zijn nu in het Nationale Park Gabo de Gata en Nijar en hier is veel te wandelen. We verheugen ons er al op, want de afgelopen jaren heeft de wandelkaart met de bijbehorende gids ons veel moois geboden.