26-01-2016 Vier weken onderweg…

We zijn al helemaal gewend aan het zonnige weer. Vandaag wat bewolking, maar een prima dag om een flinke wandeling te gaan maken in dit mooie Natuur Park Gabo de Gato. We rijden hiervoor naar Las Negras waar we een lunchpakketje klaarmaken en vanaf een, voor ons, nieuwe parkeerplaats vlak bij het strand, van start gaan. De wandelstokken gaan mee want de route wordt als “gemiddeld zwaar” aangegeven. Het dorp uit en meteen berg op via een breed keienpad, dat zich slingert om een paar bergtoppen. Na 3 km wordt het smal; er is nog een kleine plateautje waar wat auto’s staan die inmiddels wel de schokbrekers vermallemoerd hebben. Het landschap is geweldig: ruig, droog met veel agaven, palmita’s, lavendel, brem, tijm, rozemarijn en ander kruidig, stekelig spul. Na nog 2,5 km komt de ruïne van het kasteel van San Pedro in zicht met daaronder een strandje met wat bootjes en hier en daar een hutje op de helling. Bij de afdaling naar het strandje komen we eerst twee meisjes in een hangmat tegen bij een bronnetje waar een bak met wasgoed onder staat. Als we beter kijken zien we links en rechts in elkaar geknutselde bouwwerkjes met zeildak en bloempotten voor het hekje. Zijn we in een “hippie-kolonie “ terecht gekomen? Het lijkt er op. Er zijn zonnepanelen, bordjes met wc aanduiding en instructieborden met wat te doen met je afval: mee nemen!! Het ziet er allemaal “easy-going” uit. We eten onze meegebrachte boterhammen op het strandje op en krijgen daarbij gezelschap van een drietal brave broodmagere hazewindhonden. We kletsen even met een Frans stel ( we zijn het er over eens dat dit een andere wereld is), en beginnen dan aan de terugweg. Ook al is het dezelfde route, je ziet toch weer andere uitzichten als op de heenweg. Bijna weer beneden in het dorp komen we het Belgische paar tegen, waar we voordat we vertrokken ook al even wat woorden mee wisselden. Paul en Chantal zijn op weg naar boven, maar een klein eindje, want hij is net aan zijn knie geopereerd. We praten zeker een half uurtje over van alles en nog wat en vervolgen dan elk onze weg. Weer terug op de parking besluiten we hier te blijven vannacht; er staan inmiddels zo’n 20 campers. Prima plaats!

28-01-2016 Do you know the way to San José

Voor we wegrijden nog even een kort wandelingetje naar het strand waar een kanovaarder zijn bootje klaarmaakt. Wat een rust hier. Dan weer op pad om 20 km verder neer te strijken op de grote parkeerplaats achter een minisuper. Er staan al wat campers. De andere parking vlak bij het strand is afgesloten en we zien later dat er een hek is geplaatst. Even een broodje kopen bij de bakker naast de supermarkt en wat babbelen met de nieuwe Nederlandse buren, uit Lelystad afkomstig. Ze willen van alles weten over camperplaatsen die we aangedaan hebben. Ik laat ze onze campergids zien. Wow dat zoiets bestaat…. Ze gaan er meteen bij thuiskomst een aanschaffen. Voor nu worden er driftig telefoonfoto’s gemaakt. Tegen enen stappen we op en gaan vanuit San José een wandeling maken in de richting van La Isleta. Eerst een vrij lange aanloop het dorp uit en om een berg heen en dan steil omhoog richting de klif van Hiquera, waar een oude toren boven op staat. De rotsen zijn hier van een aparte witte kleur. Op het pad boven ligt het bezaaid met omlaag gevallen rotsblokken. Het uitzicht is natuurlijk weer fenomenaal, zowel de kust langs als het binnenland in. Terug nemen we gedeeltelijk een andere route. Die lijkt van boven af gemakkelijker, maar dichtbij gekomen zitten er toch nog wat steile klimmetjes en afdalinkjes in. Nog even een ommetje langs de boulevard en het strand en we zijn tegen vieren weer terug. Hoewel er eigenlijk op deze plaats niet overnacht mag worden ( onze buren staan er al 5 dagen) blijven we toch. Het wordt blijkbaar gedoogd. We hebben nog steeds niet genoeg van dit prachtige natuurpark, morgen weer een stukje verder richting Cabo de Gata.

28-01-2016 Vroeg op…

Om een uur of acht wordt er op de camper gebonsd…. Huh..? Ik kijk met een slaperig hoofd door het raampje en zie een knappe politieagent in een mooi pak, die vraagt of ik Spaans spreek…”poco” zeg ik. Ik begrijp uit wat hij zegt dat we binnen een half uur hier weg moeten zijn: het is geen overnachtings-plaats! Links en rechts van ons zijn ook al campers bezig om vertrekvoorbereidingen te treffen. Dat wordt dus zonder ontbijt aanrijden… We zijn de een na laatste die wegrijden, de rest zo’n stuk of 20 zijn al vertrokken. We zien dat er grote zandwagens het terrein op rijden. Gisteren was er ook al een bulldozer bezig met grondverplaatsingen. Het terrein wordt blijkbaar geëgaliseerd en wij staan in de weg. We rijden het dorp uit en wat verder op stoppen we om een ontbijtje klaar te maken. Als we weer op weg zijn passeren we een nieuwe camperplaats vlak voor Gabo de Gata. Komt goed uit want we moeten lozen. De eigenaar vertelt dat hij net 4 maanden open is; er zijn douches, wasmachines, wifi, kortom alles wat een camperaar nodig kan hebben. We rijden door tot vlak voor Retamar, waar we een onverharde weg inrijden naar de Playa de Torre Garcia. Hier gaan we een wandeling maken, deze keer vrij vlak en dicht langs zee. Broodjes en water mee en we zijn op pad. De heenweg gaat door een zanderig, woestijnachtig gebied, zonder al te veel variatie. Wel weer veel Leeuweriken om ons heen. Terug kiezen we voor het strand, met de nodige strandlopers en meeuwen. Het is wat broeierig weer en na de thee besluiten we door te gaan naar Almérimar, de gezellige camperplaats aan de haven. De rit voert door onafzienbare tuinbouwkassen. We missen na Almería een afslag op een drukke rotonde zodat we bijna 18 km dubbel rijden… In El Ejido doen we een supergrote en drukke Lidl aan. Veel buitenlanders( tuinbouwwerkers?) hier die winkelkarren vol boodschappen inslaan. Nog 5 km en we zijn in Almérimar waar we nog een plaatsje vinden op de vol bezette havenpier. We lopen het havenkantoortje in en begroeten de havenmeester die ons nog terug kent van 3 jaar geleden. Hij spreekt wat Nederlands, want hij had ooit een vriendinnetje in Rotterdam. Het schemert inmiddels en we hebben genoeg gelopen voor vandaag. Morgen maar even een rondje maken, voordat we naar Castell de Ferro vertrekken.

29-01-2016 Naar Castell de Ferro

Na een kort wandelingetje door het jachthavengebied van Almerimar vertrekken we en volgen de kustweg die het dichtst langs zee loopt. Onze Tomtom heeft daar moeite mee; die wil ons steeds over de snelweg sturen. Langs deze kustweg zijn de schuinste hellingen nog in gebruik genomen voor kasteelt. We maken nog een korte lunchstop voorbij Adra en rijden net na twee uur de camping Huerta Romero in Castell de Ferro op. We waren hier al vaker en in het smalle pad naar het strand staan zoals verwacht Co en Riet ( onze Belgisch-Nederlandse kennissen). We begroeten elkaar hartelijk; het is drie jaar geleden dat we ze voor het laatst zagen. Er is veel bij te kletsen en dat doen we onder het genot van een heerlijk wijntje. Tegen zessen wordt het fris en gaan we de camper opzoeken om een potje te koken.

30-01-2016 Op de camping in Castell de Ferro

Het heeft zo waar geregend vannacht… das lang geleden. Als we er uit komen is de lucht al weer blauw. Na douchen en een wasje gaan we weer even gezellig verder buurten. Tegen twaalven lopen we naar de markt en doen de nodige inkopen, vooral groente en fruit. Co gaat vandaag voor ons zijn heerlijke paella klaarmaken. Hij kookt buiten en we eten ook lekker in de zon met z’n vieren. Het is een luie dag. Tegen vijven gaan we toch nog even een strandje om. Als de zon weg is wordt het fris..

31-01-2016 Zondag: Schokkende berichten

Alweer een luie dag… Laat op en lekker aantutteren. Even nog wat uitwassen, wat kletsen met Co en Riet terwijl we aan de koffie en thee zitten. Riet en ik allebei met een “knuffeldieren”haakwerkje. We zijn van plan om tegen tweeën een restaurantje op te zoeken om samen te eten, maar Riet voelt zich niet lekker en gaat een poosje plat. We gaan dus met z’n tweetjes een lekker dagmenuutje met veel verse vis eten op het terras aan het pleintje. Terug naar de camping en weer in het zonnetje buurten. We raken niet uitgepraat… Plotseling horen we een geluid als van een naderende vrachtwagen en begint de aarde te bewegen. Een paar seconden zitten we te schudden in onze stoeltjes en kijken elkaar aan… wow een aardbeving! Verder op horen we vrouwen schreeuwen en honden beginnen te blaffen. Dat is de derde al in 10 dagen tijd hier in de regio. De eerste twee hebben we niet gemerkt. Het episch centrum blijkt in zee te liggen zo’n 20 km uit de kust. Op het Nederlandse journaal wordt er geen aandacht aan geschonken; niet schokkend genoeg. Onder het genot van een heerlijke kop mosterdsoep kijken we even tv in de camper van Co en Riet. Nart is in zijn nopjes want hij ziet dat PSV vandaag bovenaan in de eredivisielijst is belandt doordat Ajax geen winst heeft behaald Rhoda.