07-02-2016. Naar Parque Natural del Torcal de Antequera

We doen lekker langzaam aan vandaag. Tegen elven rijden we de camping van Torremolinos af en nemen de route in noordelijke richting. We willen nog een keer gaan wandelen in het natuurpark Torcal de Antequera. Daar waren we in 2009 al eens. We volgen een groene weg die via Almogia gaat. Lekker rustig met prachtige vergezichten; onder andere passeren we een groot stuwmeer. We parkeren op de best wel drukke parking. We zijn inmiddels op 1200 meter hoogte. Het waait flink, maar de zon schijnt volop. We kijken even bij het bezoekerscentrum binnen en gaan bij de mirador het uitzicht bekijken. Dan lopen we via de Ruta Verde over smalle paadjes en volgen de pijltjes. Door wind en regen is hier een bizar landschap gecreëerd van rotszuilen en klippen. Het gaat omhoog en omlaag en er groeit van alles: steeneik, meidoorn, klimop en allerlei soorten bloemen. Halverwege zien we ineens pal boven ons twee steenbokken van wat struiken snoepen en daarna gaat er een op z’n gemak op de uitkijk liggen. Ze zijn best dichtbij en goed te fotograferen. Verschillende rotsformaties hebben namen gekregen. Als we na een uurtje rond zijn rijden we terug naar de doorgaande weg en parkeren 200 meter lager op een ruime parking vlak onder de steile rotsen . Mooi plekje voor de nacht.

08-02-2016 Naar Antequera

Er hangt een dikke mist als we wegrijden richting Antequera. Via 13 kilometer slingerwegen komen we in die stad. Ondertussen is het helder geworden en de zon schijnt. Zo kunnen we heel mooi de Alcazaba zien liggen. We zoeken de camperparking op in het centrum. Die staat aardig vol. Hoewel er duidelijk een bordje staat dat deze parkeerplaatsen alleen voor campers zijn, trekken de Spanjaarden zich daar niks van aan; de helft van de plaatsen is bezet door personenauto’s. Gelukkig is er voor ons net een plekje leeg. We stappen meteen op richting de oude stad. Door een drukke winkelstraat ( die ook wemelt van de bankkantoortjes) komen we op een kerkpleintje waar het toeristenbureau is. We krijgen er een plattegrond en tips om te bekijken. We hebben ondertussen al een aantal imposante bouwwerken, kerken en paleizen gezien, o.a. een voormalig klooster dat nu in gebruik is als gemeentehuis. We klimmen omhoog naar de oude stad en de Alcazaba. Veel bouwwerken zijn mooi gerestaureerd. We kiezen een wandelroute langs zo veel mogelijk bezienswaardige gebouwen en hebben mooi uitzicht over de stad en de omgeving waar ook steeds de Peña de los Enomorados te zien is. Die rotsformatie lijkt op een liggend gezicht en er is een oude liefdeslegende aan verbonden. Rond een uur of twee krijgen we trek en gaan een barretje in waar we voor een schijntje wat tapas eten en te drinken nemen. Via de stierenvechtersarena en een groot park met veel beelden en fonteinen lopen we terug naar de camperparkeerplaats. Nog even een supermarkt in want we zijn door onze drinkwater - en broodvoorraad heen. Het was een prachtige stadwandeling van een kilometer of 10.

09-02-2016 Naar Fuente de Piedra, een groot zoutmeer

Midden in het land: een groot zoutmeer waar het wemelt van de flamingo’s en ze zelfs broeden. We zien de informatie op een van de folders die we bij een VVV kregen. 20 km ten noordwesten van Antequera. Daar rijden we vandaag heen nadat we eerst de Menga en de Viera dolmen hebben bekeken, net buiten Antequera. In het informatiecentrum is een documentaire (in het Nederlands) te bekijken over de bouw van deze dolmen/ grafheuvels, 5000 jaar geleden. Erg interessant. We wandelen het terrein over een bekijken de grafheuvels en een grote cirkel waar een zonnewijzer/kalender te zien is. We hebben nog nooit zulke grote dolmen gezien, heel indrukwekkend. Het is erg rustig bij het zoutmeer van Fuente de Piedra. We krijgen wat tips om Flamingo’s te zien, maar het water van het meer staat erg laag, dus er zijn er nu niet zo veel zegt de dame van de info. Ze wijst ons op een kaart waar we dichtbij kunnen komen. Eerst gaan we twee andere meertjes bekijken waar het wemelt van de watervogels: meeuwen, steltkluten, verschillende soorten eenden, waterhoentjes, meerkoeten, twee verdwaalde Flamingo’s, Dodaars en op de oever Kieviten en Putters. We kijken een hele tijd naar twee Bruine Kiekendieven die laag over het water scheren en regelmatig in het riet gaan zitten. De wandeling langs het grote meer levert geen zicht op de grote groep Flamingo’s op; we lopen steeds tegen hekwerk en slootjes aan en het paadje door de olijfboomgaard ( getipt door de infojuffrouw) vinden we niet. Tegen half vijf trekken we ons terug in de camper; het waait behoorlijk. We hopen dat we hier kunnen blijven overnachten om morgen de andere oever van het meer te bekijken, maar tegen half negen klopt een parkwachter op de deur en zegt dat we hier niet mogen overnachten. Ook de Franse camper die iets terug stond is weggestuurd. In het stikke donker zoeken we een parking buiten het park. Iets terug aan de weg zien we de Franse camper geparkeerd staan; we gaan er maar achter staan. Niet zo rustig als net maar goed genoeg.

10-02-2016 Langs de Embalses en een laatste poging

We willen vandaag nog een poging wagen om entreekaartjes voor de Caminito del Rey te krijgen. We nemen een mooie route via Campillos door het gebied met de Embalses ( stuwmeren). Er liggen er hier drie vlak bij elkaar en overal zijn mooie uitzichtpunten waar we natuurlijk even uitstappen. Als we bijna bij Ardales zijn komen we over de weg waar de aanlooproute naar de Caminito is. Diverse bordjes wijzen dat aan. We stoppen op de eerste de beste parkeerplaats en na een korte lunch gaan we op pad. Achter het restaurant zien we een bordje: 2,7 km naar El Caminito, een pittoreske wandeling naar de ingang, info en controle van de Caminito. De route zelf slingert zich via smalle paden door de kloof en schijnt bijzonder spectaculair te zijn, compleet met hangbrug. Vorig jaar is de geheel gerestaureerde, 7,5 km lange route weer geopend voor publiek. Er mogen maar 400 personen per dag door in groepen van 50. De kaarten die via internet zouden zijn te bestellen zijn al tm april uitverkocht. We hopen hier bij de info kaarten te kunnen krijgen. De toegang is al dicht, maar bij de controle zijn nog mensen en de juffrouw vertelt ons dat we bij het restaurant moeten proberen om tickets te krijgen. We nemen de korte route, door de 200 meter lange, lage en onverlichte tunnel terug naar de weg en zien net daar voor, hoog boven ons en stuk of tien gieren zwermen. We gaan in het restaurant wat drinken en informeren naar tickets. “Vrijdag misschien”, zegt Manolo, de persoon die hier de kaartjes regelt. Hij noteert onze namen en paspoortnummers en we moeten morgen tegen 5 uur bellen of we mee kunnen met de “restaurant-groep”. Het is nog even spannend dus…. We willen de donderdag besteden aan een mooie fietstocht over de “Via Verde”, een fietsroute die op een oude, nooit gebruikte spoorlijn is gelegd. We rijden naar Olvera, 60 km verder, waar een camperplaats is en meteen de start van de fietsroute. Hoe dichter we bij Olvera komen hoe slechter het weer wordt en tegen de tijd dat we er zijn hangt er dikke mist en regent het. Als het donker wordt stopt de regen even.. we zien morgen wel weer.