11-02-2016 Geen fietstocht Via Verde … wel de Caminito del Rey!!

Het heeft de hele nacht geplensd…. En als we zijn opgestaan regent het nog steeds uit grote dikke donkere wolken die om de bergtoppen hangen. We lopen even het informatiecentrum binnen en krijgen uitgebreide voorlichting over de 36 km lange Via Verde de la Sierra. Het fiets/wandelpad loopt van Olvera via Coripe naar Puerto Serrano, van 400 meter hoogte naar 0 meter; geen aanrader om heen en terug te rijden. Je komt door een stuk of 30 tunnels en langs een hoge rots, de Peñon de Zaframagón, waar een grote gierenkolonie nestelt. Het gaat door een adembenemend landschap met hier en daar picknickplekken en restaurantjes. Maar zoals gezegd: dat gaan we vandaag niet doen vanwege de regenbuien. Wel lopen we als het even droog is een kilometer of drie van het eerste stuk en wat we zien is al zeer bijzonder. Dit gaan we beslist ook per fiets doen! Na de lunch nemen we een landelijke route terug naar Ardales. We hopen op een positief bericht van de kaartenregelaar aldaar. Vreemd genoeg is het hier stralend weer… We bellen om 5 uur naar señor José, die ook Duits spreekt en die bericht ons dat we morgen om 11.00 uur in het restaurant de toegangsbewijzen kunnen ophalen. YES!!! We rijden naar de camping, 1 kilometer verder op en kunnen daar voor €12.- overnachten. De beheerder is een zeer enthousiaste man die ons van alles vertelt over de omgeving en de tocht door de kloof, die we morgen gaan maken.

12-02-2016 De Caminita del Rey en terug naar de kust

We zijn al vroeg wakker en opgewonden over de wandeling die we straks gaan maken. Om 10.00 uur zitten we al in het restaurant aan de thee. Om half 11 krijgen we van José de toegangsbewijzen. Onze starttijd is 12.00 uur, maar we gaan alvast naar de begincontrole. Er staat een lange wachtrij. We sluiten gewoon aan en om kwart voor 12 hebben we onze helmpjes gekregen en zijn de paspoorten en tickets gecontroleerd. We kunnen van start met de tocht door de El Chorro kloof met enorme rotswanden, wel 400 meter hoog overeen lengte van 3km.De 7 km lange Caminito raakte in verval door de jaren heen en werd officieel gesloten in 2000, nadat een aantal mensener de dood vonden. Dit gevaar werd al snel het onderwerpvanallerlei legendesen trok klimmers en adrenaline junkies van over de hele wereld. DeCaminito verwierf zofaam als 'het gevaarlijkstepad ter wereld'. In het najaar van 2013 was de restauratie een feit en het werd in maart 2015 voor het publiek weer open gesteld. Vlak onder het nieuw gebouwde pad ligt nog het oude pad met de beschadigingen. Het belooft een van de grootste attracties in Andalusiëen misschien zelfsheelSpanje te worden! Het pad is voornamelijk samengesteld uit houten panelen metleuningen in de rotswand geboord. Het1meter bredepad heeft een spectaculair glazen balkon en eindigt met een hangbrug boven de Balconcillo de los Gaitanes. Niet voor watjes,want deze brug hangt over 100 meter gapende diepte van de Gaitaneskloof! Het is een schitterende wandelroute door dit ravijn met adembenemende dieptes. Hoog boven ons zwermen tientallen gieren. Tegen half twee zijn we bij het eindpunt in El Chorro en kunnen daar meteen in de bus stappen die ons terug brengt naar de parkeerplaats in Ardales. We eten onze broodjes op en maken ons klaar voor de weg terug naar de kust. We kiezen La Cala de Mijas, net iets verder dan Fuengirola. Het is een groot terrein en als de informatie klopt is hier morgen ook markt. Er staan wel 50 campers, maar er is plaats genoeg. We wandelen even onder de doorgaande weg door naar het strand; er zijn barretjes, winkels en restaurants en ziet er gezellig uit. Een infobord wijst ons op de wandeling naar Playa Calahona, 6 km verder. Leuk om morgen, na de markt te doen. We vermaken ons hier wel.

13-02-2016 zaterdag: markt en een strandwandeling

Lekker langzaam wakker worden op deze rustige plek. Het is om 9 uur al 18 graden, maar er staat een stevige wind. De markt is zich aan het opbouwen als we ontbijten en tegen 11 uur kuieren we er over. Altijd gezellig.. we snuffelen rond en kopen groente en fruit. s’Middags gaan we de strandwandeling maken over de nieuw aangelegde route: een twee meter breed plankier van La Cala de Mijas tot aan Playa Calahonda, zo’n 6 kilometer. Het gaat heen pal tegen de wind in. In een strandpaviljoen bijna op het einde drinken we wat en gaan dan met de wind in de rug de zelfde weg terug. We lopen nog even de Aldi binnen voor wat laatste boodschappen. Tegen zevenen lopen we terug naar het centrum en zoeken een restaurantje waar we paella gaan eten. Het wordt El Cortijillo, waar het al aardig vol zit. Het blijkt een goede keus te zijn want het eten is heerlijk met een leuke bediening.

14-02-2016 Zondag

We rijden met veel zon en 22 graden weg uit La Cala de Mijas na een grondige poetsronde van de camper. Vandaag weer wat verder de kust langs richting Gibraltar. De boomgaarden met olijven, sinaasappels en andere fruit maken plaats voor golfterreinen vanaf Marbella. San Pedro de Alcantares doen we even aan, maar op de ons bekende parking staat niet een camper en er staan nu ook verbodsborden. Nog maar een eindje verder dan via de drukke kustweg richting Algeciras. We slaan af bij Estepona waar we voorbij de vuurtoren en achter de jachthaven een parking weten van een paar jaar terug. Ondertussen is het flink gaan regen en we zien een grandioos mooie regenboog die in het echt veel scherper van kleur is dan later op de foto is te zien. De parking is nogal modderig maar we vinden een vlak plekje . Het waait hier ook erg hard en voorlopig blijven we binnen want we hebben geen zin in een plensbui. We maken plannen voor de komende dagen, lezen en knutselen wat en Nart gaat er toch nog even op uit als het droog is, voor een wandelingetje langs het strand. Van hieruit kunnen we de rots van Gibraltar zien liggen. Een heerlijk rustig dagje dus…de voorspellingen voor morgen zijn weer prima.