Van 23-02-2016 tot 28-02-2016 Portugal – Vila Real Santo Antonio

Een ijverige gemeentewerker met een bladblazer staat al vroeg zand weg te blazen van de stoep. Nart poetst de ruiten voordat we vertrekken en we zien dat het zand ook aan de binnenkant er dik op zit… Gelukkig is het nu weer helder met een stralende zon. Om 11.00 uur rijden we de brug over de Rio Guadiana over en meteen is het 10.00 uur geworden. We zijn in Portugal. We zoeken in Vila Real, 10 km voorbij de grens, een plaatsje tussen de tientallen andere campers op de parking aan de rivier. Er is wel wat veranderd sinds de laatste keer dat we hier waren. Slagbomen met ticketautomaat, officiële servicezuil en afgebakende plaatsen. We vinden een plekje met zicht op de rivier en twee schoorstenen met ooievaars(nesten) erop. We wandelen naar het centrum om bij een MEOwinkel internet aan te schaffen. Voor € 10,- kunnen we weer 14 dagen vooruit. Het is een gezellige drukte in de winkelstraatjes met vooral winkels die hand/theedoeken, schorten en andere textielwaren verkopen. Het meeste in souveniruitvoering. Terug bij de camper eten we wat en gaan dan op pad voor een wandeling langs de rivier. Dat blijkt niet simpel want een groot stuk is door middel van hekwerk afgesloten. Toch lopen we op een gegeven moment vlak langs de moerassen, maar erg veel watervogels zijn er niet te zien. Via het centrum, waar we op het centrale plein nog even een terrasje aandoen lopen we terug. Daarvoor zijn we (we konden het niet laten) nog even twee grote Chinese bazaars in gelopen. Toch nog wat gevonden: een nieuw hoofdkussen voor Nart, een leuk shirtje en sjaaltje voor mij en een paar nieuwe inlegzooltjes. Ja ja, je vindt er altijd wat voor een paar stuivers. Dan gaan we lekker in de zon zitten en hang ik nog een klein handwasje te drogen. We eten laat?; het is even wennen aan dat uur tijdsverschil.

24-02-2016 Nog een dagje in Vila Real

Wakker worden met het geklepper van ooievaars, dat is bijzonder. Er is vandaag regen voorspeld maar pas tegen zonsondergang druppelt het even. Verder alleen maar zon en een stevig windje. Ik slaap al een paar nachten niet zo goed; ik heb last van die gekneusde ribben. Vandaag dan maar een dagje echt rust. Er is allerlei activiteit op het terrein: er wordt met emmers en waterflessen heen en weer gesjouwd naar de sani-zuil, cassettetoiletten worden leeg gekieperd, vrouwen doen handwasjes en hangen die aan hun camper te drogen en stoeltjes worden klaar gezet in de zon. Campers vertrekken en nieuwe komen weer binnen. En er wordt overal gebuurt in allerlei talen…. De bakker komt toeterend het terrein op gereden en wat later zien we de groenteman, een venter met sinaasappels en aardbeien en ook een auto van de wasserette komt de was ophalen. Ook de gasleverancier komt twee keer per week gasflessen omruilen. Een dorpje op zich. Wij maken gebruik van de wasserette aan de overkant om weer wat schoon goed in de kast te krijgen. ’s Middags ga ik een poosje plat en Nart maakt een wandeling. Nart wil graag de voetbalwedstrijd PSV – Atletico Madrid zien maar op de regionale zender wordt die niet uitgezonden. Hij moet het doen met een Spaans radioverslag, waar verslaggevers twee wedstrijden tegelijkertijd verslaan en de uitroep goooooaaaaaaaaaaallllll niet altijd duidelijk aangeeft wie er heeft gescoord. De doelpunter vallen in Moskou… en met af en toe een update via NU.NL wordt de einduitslag toch wel duidelijk. Gezien de “aard” van de wedstrijd is hij wel tevreden over de uitslag 0-0.

25-02-2016 Weer een eindje verder…. Naar Tavira.

Vandaag passeren we de 4000 km op de teller…. En 40 km verder dan de vorige stand. We rijden, na uitvoerig boodschappen te hebben gedaan bij een zeer drukke LIDL, langs de kust verder naar Tavira. Iets verder, bij Santa Luzia ligt het eilandje Ilja de Tavira, 11 km lang en 800 meter breed. Je kunt er komen met een bootje vanuit Tavira, maar ook via een pontonbruggetje bij Pedras d’el Rei. We zijn hier al eerder geweest en het blijft een leuke wandeling. Als je geen zin heb om te lopen of moeilijk ter been kun je ook met een mini-treintje op het strand Praya do Barril komen. Er zijn daar wat barretjes en een hele verzameling ankers. En … er zijn mooie strandsouvenirtjes te vinden in de vorm van schelpen, zeesterren en ander aangespoeld spul. We maken een flinke tippel langs het strand en als we er genoeg van hebben strijken we neer op een terrasje, uit de wind, voor een wijntje en een cappuccino. Voorheen konden we vlakbij op een grote parking vrij staan voor een overnachting; nu zijn er slagbomen en moet je 5 euro betalen, terwijl er niet eens service is. Omdat we het centrum van Tavira morgen nog eens in willen, rijden we de 4 km terug en parkeren vlak bij de grote brug op een grote onverharde parkeerplaats waar nog een stuk of 20 andere campers staan. Mooi rustig plekje! Nog geen 100 meter verder scharrelen flamingo’s, grutto’s, strandlopers, tureluurs, steltkluten en meeuwen rond. Tegen vijven komen de Fransen uit hun campers om een spelletje jeu de boules te spelen, terwijl iets verder op één van de dames in de “kattenhoek” voer neerlegt voor de zwerfkatten, die ook hier in grote aantallen te vinden zijn, zeker als ze dagelijks gevoerd worden.

26-02-2016 een regenachtige dag

Als het even droog is lopen we naar het centrum via de grote markthal waar we vlak naast staan. Groente, fruit, honing, kruiden e.d. wordt er aan de man gebracht. Ik koop een zakje zeezout. Langs de rivier de Gilãu zijn we snel in het centrum en dan regent het ook weer. We gaan de toeristeninfo binnen en zien daar dat er morgenavond een Fadoconcert wordt gegeven. Daar hebben we wel oren naar. De kaartjes kunnen we bij de bank “Caixa Agricola” kopen. We vinden het theater en de bank via een plattegrondje. Echter de bank stuurt ons door naar een filiaal aan de overkant van de rivier, die op zijn beurt weer verwijst naar een verzekeringskantoortje ernaast. Uiteindelijk hebben we de kaartjes. We blijven dus nog twee nachten hier of… we kunnen ook naar Manta Rota gaan tot morgen en daar nog wat langs het strand wandelen en dan morgenavond weer terug naar Avira. Het is maar 15 km. Maar helaas in Manta Rota staat de hele parking rambam vol en brandt het lampje “completo”. We kunnen er nog wel onze toilet en vuil water lozen tegen de overnachtingsprijs van €4,50 en dan toch maar terug naar Tavira. Het blijft de rest van de middag treurig weer zodat die in de camper wordt doorgebracht.

27-02-2016 Een onvergetelijke avond

Om half 8 wordt op de deur gebonsd…. “partir s’il vous plait”…!!! We denken eerst politie, maar het blijkt dat er de zaterdagse rommelmarkt gehouden gaat worden en we worden verzocht meer naar achteren te gaan staan. Geen probleem… wel vroeg… Een gedeelte van de parking wordt omgebouwd tot een rommelmarkt… echt veel rommel zoals we later zien. Er zijn genoeg mensen die belangstelling hebben. We gaan aan het eind van de ochtend het centrum van Tavira weer in om ons onderbroken rondje van gisteren af te maken. Zo komen we ook in de hoger gelegen kerk :Igretia Misericordia met de prachtige blauwwitte azulejos. Daar vlak bij, naast het kasteel, zien we in de Santa Maria do Castello, een aankondiging van een gitaarconcert in een kerk. Om 18.00 uur. Het fadoconcert begint om half 10 dus als we tussen door een hapje ergens eten kunnen we naar allebei… Zo gezegd zo gedaan. Om kwart voor 6 zijn we in de Ermida de São Sebastian; een klein kerkje met mooi koepelplafond en 2 keer 15 rijen rechte houten bankjes. We horen Nederlands, Duits, Engels en Frans om ons heen. André Santos heet de jonge gitarist en hij spreekt beter Engels dan het publiek Portugees dus vertelt hij het een en ander over zich zelf in het Engels. Zijn gitaar- muziek is een mengeling van Spaans klassiek, Flamenco en Fado. De akoestiek is uitstekend en het klinkt fantastisch. Halverwege tovert hij uit een zijdeurtje een jonge vrouw te voorschijn, Joanna, die volgens hem de beste fado-zangeres is die hij kent. Hij heeft niet overdreven: haar stem klinkt als een klok! De laatste 20 minuten worden we getrakteerd op verbazingwekkend mooie fado nummers, waarvan André er zelf ook heeft gecomponeerd. Om kwart over 7 zoeken we een restaurantje in de buurt van het theater; het wordt een pizzeria en het smaakt heerlijk. Om negen uur komen we bij het theater aan. Het zag er van buiten al niet uit, ook binnen zien we dat een opknapbeurt geen overbodige luxe is. We kunnen (twee hele) stoelen vinden op de eerste rij en tegen aanvangstijd is de hele zaal vol gestroomd. We genieten twee en een half uur lang van fadomuziek van 4 dames en 2 heren met verschillende ervaring in optreden, die begeleid worden door een gitarist met Portugese gitaar en stoïcijns gezicht en een gitarist met gewone gitaar die bij elk lied de emoties laat zien door middel van de vreemdste grimassen. Elk optreden wordt vergezeld door gekleurd licht en een rookgordijn en tussen de nummers door komt er steeds een soort “stalmeester”-type met een zeer luide stem vanachter een plastik plant de volgende artiest aankondigen. Elke zanger(es) zingt twee nummers: eerste een langzaam en daarna een wat meer up-tempo, maar het blijven typisch treurige nummers met veel “saudade”.Er wordt halverwege een pauze ingelast waarbij we, via een filmpje, door krijgen dat dit optreden ook een benefiet is voor “Rarissimas”, een stichting voor de opvang van kinderen met een verstandelijke beperking. Er volgen een paar toespraken waar we niets van snappen. In het tweede gedeelte komt elke artiest nog een nummer brengen en worden ze gehuldigd met bloemen en een plaquette. Aan de meezingnummers horen we dat het grootste deel van het publiek Portugees is. Een onvergetelijke avond!!