28-02-2016 Naar Faro..

We gebruiken de ochtend om wat na te praten en af te kicken van de fantastische muziek van gisteravond. We bekijken de foto’s, ik schrijf het verhaal zodat het actueel op het reislog kan. In de middag rijden we door naar Faro, waar we vlak naast de oude stadsmuur parkeren en we wandelen wat rond bij het oude kasteel en de kathedraal. We kennen het hier al maar het blijft leuk. Af en toe vliegen de vliegtuigen vlak over onze hoofden; het vliegveld is vlakbij en zondag is blijkbaar charterdag. Er staan hier een stuk of 10 campers en ’s nachts is het rustig.

29-02-2016 Een bijzondere dag:

Schoonzus Ineke is op deze datum jarig.. eerst maar even feliciteren via facebook. Op de parking stroomt het vol en we worden helemaal ingesloten door auto’s van mensen die naar hun werk moeten. Tegen tienen zijn de meeste campers weg, wij ook. Eerst naar Quarteira waar we op de camperplaats kunnen lozen en er vlak naast boodschappen halen. Onze route gaat vanaf vandaag noordwaarts.. We gaan in de richting van Beja en halverwege willen we een wandeling maken langs de rivier de Benémola in de buurt van Querença. De kleine parking staat aardig vol. De route is bewegwijzerd en makkelijk te volgen; hij loopt door een mooi dal en we moeten de rivier oversteken met “stappaaltjes”. De strakblauwe lucht maakt er een extra mooie wandeling van. We rijden vervolgens door naar Ameixial, waar een gratis camperplaats is. We komen op de weg er naar toe amper verkeer tegen. Het landschap bestaat uit veel steen- en kurkeiken op glooiende hellingen.Net buiten het dorp ligt de camperplaats en tot onze verbazing staan er een stuk of 10 campers. Alles is hier gratis, zelfs de stroom. Dat hebben we nog nergens meegemaakt. Vlak naast het terrein zien we een enorme stapel rollen met kurk liggen. We maken even een wandelingetje de heuvel op zodat we een beetje weten waar we zijn. s’Avonds om 23.00 uur plaatselijke tijd (0.00 uur in Nederland) lukt het ons om in te schrijven voor de Tocht om de Noord; een tweedaagse wandeltocht in het Groningse land eind september. We kiezen voor de 2 x 25 km. We zijn er blij mee!

01-03-2016 Van Ameixial naar Messejana (Alentejo)

Vanochtend word ik gewekt door het geklingel van koebellen, die later bellen van schapen blijken te zijn. We gaan via een zeer rustige en slingerende weg naar Messejana. We verlaten de Algarve en komen in de provincie Alentejo. Met een gangetje van 50km per uur, een fado-cd in de speler en de zon op ons dak is het een prachtige rit door een open en weids golvend landschap, met steen- en kurk-eiken, de laatste met de typische rode, geschilde stam en het jaartal erop geschilderd wanneer de eik voor het laatst werd geschild. Pas negen jaar later mag dat opnieuw gebeuren. We zien kuddes met koeien en zwermen koereigertjes erbij en voorbij trekkende schaaps- en geitenkuddes. Natuurlijk massa’s ooievaarsnesten op palen, masten en gebouwen en weides vol met witte en gele bloemetjes. Het is bijna een film die zich voor onze ogen afspeelt. In Messejana zijn alle gebouwen en huizen diepblauw met hagelwit geschilderd. Zo ook de, een eindje buiten het dorp, eenzaam op een heuvel gelegen, barokke emigranten-kerk. Emigranten die begin 18^e eeuw naar Brazilië vertrokken om daar hun geluk in de gouddelverij te zoeken en die het lukten om (rijk) terug te keren naar hun geboortestreek lieten daar luxe huizen en kastelen, kerken en kapellen bouwen voor zichzelf en de gemeenschap. Op de camperplaats staat maar een Engelse camper, lekker rustig dus. Een dame komt even langs met een foldertje en vertelt dat een overnachting €7,- kost; dit is inclusief service, toilet, stroom en… zwembad. Ja zegt ze er bij misschien wat te koud nu… En inderdaad het zwembad ligt er gebruiksklaar bij en ziet er netjes uit. Hoewel de zon warm schijnt en de wind amper koud te noemen is, kiezen we toch voor de 12 kilometerlange wandeling uit ons Portugalgidsje “Voetwijzer 12”, die ons ook naar de emigrantenkerk op de heuvel brengt, enkele kilometers buiten het dorp. Van verre zien we hem al liggen. Het gidsje is al 12 jaar oud en enkele paden zijn nu d.m.v. hekken afgesloten maar we komen er via een omweggetje toch. Het is een schitterende wandeling, die ook door het centrum van het dorp, een vlakbij, maar toch hooggelegen kerk en langs enkele ruines loopt. Tegen vijven zijn we terug en genieten nog tot de zon ondergaat van het mooie weer en een lekker glas koude Vinho Verde.