En weer thuis..

21 e en laatste editie …..19-03-2016 zaterdag Richting Normandië

We rijden nog steeds in een rechte lijn noordwaarts richting Normandië. Het zonnetje schijnt maar het is verrekte koud! Na de eerste 100 km van vandaag maken we onder Angers een stop om een wandelingetje te maken die we uit onze map “500 wandelingen in Frankrijk” halen. Langs een riviertje, een heuveltje beklimmen en via een enorme wijngaard weer terug. Even een hapje eten en dan weer verder. Via Angers, Laval en Mayenne ( waar we tanken en boodschappen doen) is onze nachtstop Bagnolle de l’Orne. Er zijn 3 camperplaatsen daar; de eerste staat vol, de tweede is ongezellig bij een tankstation en de derde bevalt ons goed. Bagnolle is op toeristen ingesteld gezien het aantal hotels, restaurants en een casino. We maken er gebruik van om bij een van de drie pizzeria’s die we tijdens onze expeditie tegen komen, een pizza te eten. Het is er heerlijk warm binnen, het eten en de wijn prima en de bediening erg aardig. We bespreken de komen twee dagen van onze reis; meteen de laatste want maandag hopen we weer thuis te zijn.

20-03-2016 Zondag Even aan zee

Somber weer, maar wel droog. We hebben gisteravond de route van vandaag uitgestippeld. Het gaat naar zee. We passeren wat aardige dorpjes zoal Crèvecoeur -en- Auge en Beuvron -en- Auge. In de laatstgenoemde staat de dorpskern vol met “Anton-Pieck” huisjes. Voorbij Caen rijden we via Villers-sur-mer langs de zee en in Deauville maken we een korte stop met strand/boulevard wandeling. We kunnen parkeren bij de Carrefour, die nu dicht is. Alle andere parkings die we tegenkomen hebben hoogtebalken op 1.80 m. We gaan via Honfleur naar de Seine en over de Pont de Normandie naar de overkant. Daarna kunnen we goed doorrijden via N-wegen en het laatste stuk over de tolvrije snelweg. Het gaat dwars door Abbeville naar Arras, waar we de camperparking opzoeken. Het is een grotere stad dan we dachten en er veel moois te zien, zoals blijkt als we een wandeling richting centrum maken. Een groot plein met rondom gerenoveerde gevelgebouwen; aan de ene kant een kathedraal en aan de andere zijden een prachtige kerk, nu gemeentehuis. Binnen staan reusachtige poppen op wielen die door mensen die er in kruipen “bestuurd”kunnen worden. Bij een traditioneel feest zullen die gebruikt worden. Tegen zevenen zijn we terug en met een kop thee warmen we weer op. Brr… we kunnen nog niet wennen aan deze kou!! Intussen zijn we de 7000 km grens gepasseerd. Morgen nog zo’n 260 km en dan zijn we weer thuis.

Maandag 21 maart 2016. Naar huis….

We zijn al vroeg op en rijden via de snelste weg naar Waalre. Bij Lille staan we even in de file, maar bij Gent en Antwerpen, waar het vrachtverkeer ook vreselijk druk is, stroomt het toch door. Na Antwerpen even een korte rustpauze en zo zijn we net na half een weer thuis. Bij de laatste rotonde staan de narcissen in bloei: een leuke thuiskomst. 7384 kilometer op de teller. Het was een fantastische reis met veel onvergetelijke herinneringen. Nu maar hopen dat ook in Nederland de lente gauw begint en we ook hier weer van de zon kunnen genieten!! Alle volgers van ons verslag bedankt voor jullie belangstelling en reacties.

Door Euskadi en Frankrijk in..

15-03-2016 Van Santander (Cantabria) naar Bermeo (Euskadi )

Alweer een mooie dag. We zijn nu in de provincie Cantabria en gaan op weg naar Bilbao, waar Euskadi of te wel Spaans Baskenland begint. Onze Navigator Spanjegids wijst ons op het mooie stadje Castro Urdiales aan de kust en dat gaan we bekijken. Een prachtige boulevard, mooi zandstrand en een haven in de beschutte baai met ook nog een oude kerk en een burcht op de heuvel ernaast. Prachtig! We lopen even het toeristenkantoor binnen voor het adres van een “lavanderia” en we komen met een hele stapel gidsen en wandelroutes weer naar buiten. Die bewaren we voor een volgende keer. Na de wandeling rijden we naar de Lidl, waar de wasserette vlak naast is. Handig: was in de wasmachine, ondertussen even eten, was in de droger, ondertussen even boodschappen doen. Om half drie zijn we weer op weg richting Bilbao; het wordt steeds drukker…. Een spaghetti van snelwegen daar, maar gelukkig geven Nart en de tomtom goede aanwijzingen. We willen ten noorden van Bilbao langs de kust rijden door wat mooie kustplaatsjes. Er zijn daar ook een aantal camperplaatsen en we eindigen vandaag in Bermeo. De namen van de dorpen en straten zijn allemaal in het Baskisch vermeld en zien er vreemd on-Spaans uit. Natuurlijk maken we een rondje door het centrum en langs de haven. Ook hier een mooi strand en vissersboten in het haventje. Een levendig groot plein met spelende kinderen en babbelende vaders en moeders op bankjes onder de platanen: een gezellige sfeer! ’s Avonds gaat Nart via de laptop op zoek naar een Spaanse tv zender die de voetbalwedstrijd Atletico Madrid – PSV en hij vindt er zowaar één. Zo kan hij de hele wedstrijd inclusief verlenging en strafschoppen life meebeleven.. Alleen jammer van die ene goal op de lat van PSV…. Uitgeschakeld dusss.

16-03-2016 Euskadi door en Frankrijk in (St Jean-de-Luz)

De dag begint bewolkt als we op weg gaan. Nog een stuk langs de kust, vaak smalle wegen, slingerend om de heuvels heen met meest al zich op zee. We passeren Lekeitio, Gernica en Zumaia. In de laatste maken we een wandelingetje, maar het begint te miezeren en het waait flink dus een korte deze keer. We wagen de overgang naar Frankrijk: een gekrioel van wegen rondom San Sebastian. Op 100 meter na bereiken we aan de grens de 6000 km . Twaalf kilometer verder stoppen we op een camperparking vlak voor St Jean-de-Luz, tussen een spoorbaan en de doorgaande weg. Nogal rumoerig; toch staat ie rambam vol. We boffen dat we nog een plekje vinden. Als het even droog is lopen we het centrum in en vragen bij het toeristenbureau naar een Orange- winkel; we hebben immers geen internet meer… Voor 15 euro kunnen we een kaartje kopen… alleen onze MIFI (ons mini-modem zeg maar) accepteert deze kaart niet. Het personeel probeert van alles en nog wat, maar het lukt niet. Ze snappen zelf ook niet waarom het niet lukt. Pech. Morgen maar een andere provider zoeken. We maken nog een kort rondje door het centrum, langs het strand en de haven, maar het miezert al weer en snel lopen we door naar de camper. Kacheltje maar aan en een borreltje om weer te ontdooien… hopelijk morgen weer zon!

17-03-2016 Door Les Landes naar Bassin d’Arcachon

We waren er al twee keer eerder, maar dit vogelrijke gebied blijft boeiend. Dus op naar Le Teich om vogels te kijken. Maar zo snel gaat dat niet; dikke files bij Biarritz en Bayonne en het verkeer kruipt vooruit, de ene na de andere rotonde staat vast… We nemen de weg die het dichtst langs de kust loopt en verder op gaat het wat vlotter. Met de zon in de rug richting Arcachon. Tegen drie uur kunnen we pas aan de wandeling in de delta beginnen. De kassadame waarschuwt ons een paar keer: om 18.00 uur gaan we sluiten en dan gaat de poort dicht!! Geen probleem we stappen lekker door, van de ene naar de andere observatiehut. Bij sommige is niet veel te zien, bij andere juist wel. Ooievaars, Lepelaars, reigers, ganzen, en veel eendensoorten. Ook grutto’s en andere scharrelaars en strandlopertjes. Het is een prima rondwandeling en we zijn op tijd weer bij de uitgang. We blijven op de parkeerplaats overnachten samen met nog een stuk of tien campers.

Vrijdag 18 maart 2016 Bordeaux voorbij

Nog steeds geen internet dus; deze aflevering 20 van ons vakantieverslag wordt nog even verlengd. We zijn redelijk vroeg weg en om 10.15 uur Bordeaux al voorbij. Wel druk maar het rijdt goed door. Als we de Garonne en de Dordogne over gestoken zijn, en de péage begint, verlaten we de snelweg en gaan door over kleinere wegen. Was het aanvankelijk regenachtig, nu schijnt de zon weer..Ook hier rijdt het vlot. In Pons houden we een ruime middagpauze, wandelen het dorp door, bekijken de Donjon en zoeken tevergeefs een Orangewinkel. Wordt het dan toch morgen een McDonalds? Als we in de buurt van Niort komen willen we een vogelreservaat bekijken, maar we kunnen het niet vinden. Nergens bordjes die er naar verwijzen. We vinden wel een klein dierenparkje dat gesloten is. Wat verder op gaan we op de camperplaats van Foussais-Payré staan. Klein dorpje, aardig oud kerkje en een rustige plaats. Het rondwandelingetje is dan ook gauw klaar. Slecht 1 Franse camper komt even later erbij staan.

De Noordspaanse kust

De noord Spaanse kust…

11 maart 2016: Portugal uit en Spanje in

Vanochtend stroomt de parking in Chaves al vroeg vol. Om 10.00 uur vertrekken we. Na een half uurtje passeren we de grens met Spanje. De geplande route gaat via de snelweg naar Ourense en dan door naar Chantada waar een camperplaats is. Het schiet goed op. Ourence blijkt een grote stad te zijn.. eerst maar even naar de Lidl. Dan besluiten we van plan te veranderen en niet in de stad te gaan rondkijken maar de kloof van de Sil te gaan bezoeken en daar een wandeling te maken. Het ravijn van Gargantas de Sil wordt een van de mooiste natuurattracties van Galicië genoemd. Het heeft een mediterraan klimaat en is een goed wandelgebied. Na wat zoeken ontdekken we dat de weg door en naar de kloof “under construction” is. We rijden dan maar naar het klooster “Monasterio de San Esteban de Rivas de Sil” . De weg er naar toe blijkt langer dan we denken en gaat al slingerend berg op en af. Bij een uitzichtpunt komen we er achter dat de dimlichten, zowel rechts als links niet werken. Toevallig allebei tegelijk kapot of is het een zekering? Uiteindelijk komen we in Luintra en dan is het nog 8 km verder. We zien af van een wandeling, lunchen eindelijk en zoeken op de kaart een alternatieve weg terug naar beneden om uiteindelijk via Monforte in Sarria uit te komen waar we een camperplaats aan de rivier de Sarria vinden. Inmiddels de 5000 km voorbij. Eerst een wandeling langs het riviertje en naar het centrum. We zoeken een Vodafone maar vinden er geen. Dan morgen maar. Nart controleert nog even of er een zekering stuk is, maar kan niks ontdekken. Ook morgen een garage zoeken, die zien we altijd zat.

Zaterdag 12 maart 2016 Lugo en Ribadero (aan de noordkust)

De zon schijnt als we wegrijden, maar koplampen hebben we toch wel nodig ( mist bv of tunnels). We zoeken in de tomtom een garage in Sarria op en kunnen die vervolgens niet op dat adres vinden. Dan een andere: ook die klopt niet. Hè vervelend, nou dan rijden we eerst maar een eind en zoeken er een in Lugo. Net als we Sarria uit zijn: dikke mist… gelukkig doet “groot licht” het nog wel. Net nu kunnen we niet internetten… Na ook in Lugo twee keer tevergeefs een garage te hebben gezocht, bellen we de ANWB. Iemand uit Barcelona gaat ons terugbellen met een adres van een garage die open is… het is immers zaterdag!! Oei dat hadden we nog even niet in de gaten. Na drie kwartier nog geen reactie, dus nog maar een keer naar Den Haag gebeld. De jongeman die ik nu aan de lijn krijgt is meteen bereid zelf even te zoeken als ik vraag hoe moeilijk het kan zijn om een adres op te zoeken in Lugo. Hij geeft ons een straatnaam waar een Peugeot garage moet zijn. Het huisnummer kent onze tomtom dan weer niet. We rijden er heen. Het is aan een drukke doorgaande weg met links en rechts garages. Voor we het weten zijn we er alweer voorbij. Hier wordt 80 gereden, dus je kunt hier niet met een slakkengangetje op je gemak zoeken. Vijf km verder kunnen we pas weer omdraaien en zitten dan dus aan de verkeerde kant van die drukke weg. Als we er in de buurt zijn zie ik ineens een Citroengarage… moet ook kunnen en we draaien af. Gelukkig is de werkplaats nog een uurtje open en we worden keurig geholpen aan twee nieuwe lampen. We nemen meteen nog maar twee reservelampjes mee. Kosten montage 11 euro, kosten lampjes 48. Dan kunnen we eindelijk Lugo gaan bekijken nadat we geluncht hebben op de camperparking die maar 10 minuten lopen van het middeleeuwse centrum af is. Lugo is de enige Spaanse stad die nog volledig wordt beschermd door wallen rondom de middeleeuwse binnenstad. De muur is zo’n 3 kilometer lang, 10 meter hoog, 4 -5 meter breed en heeft 85 ronde uitbouwen die vroeger torens waren. Door tien poorten kun je er naar binnen. We bekijken eerst de imposante kathedraal, vooral van binnen schittert het goud je tegemoet. Er zijn prachtige gebrandschilderde ramen en veel zijkapellen. Het is tevens een rustpunt voor de pelgrims op de weg naar Santiago. Het ontwerp is gebaseerd op de pelgrimskerk van Santiago. Dan gaan we de stadswal over en bekijken de gebouwen van zowel binnen als buiten de muur. Een plezierige wandeling, natuurlijk helemaal met de zon op je hoofd. We rijden na de wandeling nog 85 km door naar Ribadeo aan de kust en vinden aan de jachthaven een mooi plekje. We zoeken een Vodafonewinkel en kunnen voorlopig weer internetten en bekijken meteen het aardige hooggelegen centrum waar mensen flaneren en kinderen de speeltuintjes bezet hebben.

Zondag 13-03-2016 Via Luarca naar Gijón

Alweer mooi weer, er komt geen einde aan!! Voor we vertrekken even een wandeling langs de haven. Dan op weg naar Luarca, een leuk stadje op de route langs de noordkust, die hier Costa Verde heet. Vooral de vissershaven is een drukte van belang. Een kronkelend riviertje, de Rio Negro, stroomt er dwars door het stadje heen. Vanaf de parkeerplaats maken we een wandeling naar het centrum, de haven en het strand. We vervolgen onze weg via de autoweg naar Gijón, zo’n 80 km verder in oostelijke richting. Daar zoeken we de camperparking op die in onze gids vermeld staat, pal naast het brede zandstrand en de haven waar de grote schepen vertrekken. Van hieruit kun je per veerboot naar St. Nazaire in Frankrijk . We gaan weer op pad; het is een flinke wandeling naar het schiereiland, waarop het oude centrum ligt. We passeren een paar strandjes en een lange brede boulevard. Het is zondag en dat is te merken aan de vele mensen met kinderen die flaneren en barretjes bezoeken. Er is van alles te zien. We beklimmen de heuvel op het schiereiland, wandelen door het park daar boven en gaan via tussen weggetjes weer terug. We zien links en rechts “Sideria’s” en vermoeden dat cider hier wel eens een streekdrank kan zijn. We passeren een grote “boom”van lege ciderflessen en als we een bar binnenlopen staat dit inderdaad op het menu. We bestellen een fles en de serveerster legt ons uit hoe we die, via een plastik pompmannetje, moeten tappen vanuit de fles. Het smaakt in ieder geval prima. Dan weer terug naar de camper. Op nog geen 100 meter afstand is een klein (strand)restaurantje en we gaan daar eten. We krijgen een heerlijk dagmenu : vooraf een tonijnpaté, dan gegrilde vis en garnalen met salade en tenslotte als toetje wentelteefjes. Daarbij een heerlijk witte huiswijn, en als Nart om een streekborreltje vraagt ( wat hij vaker doet) krijgen we een anijsdrankje met kersen… heel apart! De eigenaar/kok is een joviale man die graag een gesprek aan gaat met zijn gasten. Ook de 2 dames die bedienen zijn erg aardig. Kortom een zeer geslaagd etentje als afsluiting van een opnieuw prachtige dag.

14-03-2016 Via Llanes naar Santander

Het schiet al aardig op naar de Franse grens; vandaag weer een kleine 200 km verder. We blijven ons verbazen over het prachtige weer; er staat hier aan de noordkust wel een frisse wind, maar dat hoort ook zo aan de Golf van Biskaje toch? We gaan de Picos de Europa voorbij en we zien de sneeuw en/of het ijs op de toppen liggen. De Autovia del Cantábrico is rustig en we passeren het ene na het andere viaduct en komen ook door de nodige tunnels. Onze tussenstop vandaag is Llanes, een kleine kustplaats, waar de grote blokken die de haven beschermen zijn beschilderd door een Baskische kunstenaar. Het is een kleurrijk geheel. De getijdenrivier die dwars door het dorp loopt ligt vol met bootjes aan meerpalen, zodat bij stijging van het water de boten niet aan hun scheepstouwen komen te bungelen. Er zijn middeleeuwse wallen en grote huizen gebouwd door Amerikaanse emigranten. Boven op de hoge landtong loopt een wandelpad, vanwaar er mooi zicht is op het centrum en Playa de Sablón. Nadat we er zo’n anderhalf uur hebben rond gekeken rijden we door richting Santander; eerst over de snelweg en een eindje verder over de vlak langs zee lopende N-weg. Er is van alles te zien. In Santander, een erg grote stad, rijden we naar het havengebied, waar vlak naast de start en landingsbaan van het vliegveld en parking voor campers is gemaakt. Er is service en gratis stroom en volgens onze gids ook een wasmachine, maar bij navraag in het kantoor van de havenmeester,kan die alleen in het hoogseizoen worden gebruikt, net als de wc’s en de douches. Jammer want we hebben weer wat schoon goed nodig. Natuurlijk een wandelingetje langs al dat botenwerk en er is zicht op de overkant waar het centrum van Santander ligt aan de zeer grote baai met diverse mooie zandstranden, pieren en eilandjes.

De Dourostreek en laatste dagen in Portugal

Woensdag 09-03-2016 Na regen ….

Als we wakker worden blijkt het te regenen; er hangen dikke wolken om ons heen en geen stukje blauw te zien. Dat is even een tegenvaller. Een gestage sproeiregen zorgt ervoor dat we het bezoek aan het centrum bewaren voor een volgende keer. Richting Lamego, 60 km verder naar het noorden in de portstreek. Als we op de parking in het centrum aankomen wordt het droog en komt de zon door. Lamego was een rijke stad in het verleden, nu is het vooral een bedevaartsoord vanwege de kerk Nossa Senhora dos Remédios, die lijkt op de nog grotere Bom Jesus in Braga. De kerk is te bereiken via een indrukwekkende dubbele trap (686 treden) met 9 plateaus (waarvan er een de doorgaande weg is)en is versierd met azulejos, urnen en granieten beelden. Aan weerszijden staan palmbomen, Magnolia’s en Cameliabomen, volop in bloei. We lezen dat in september hier duizenden bedevaartgangers komen waarvan er velen de trappen op hun knieën beklimmen. Van boven af is er een schitterend uitzicht over de stad en de omgeving. Weer beneden lopen we via het grote plein naar de kathedraal en door wat kleine steile winkelstraatjes terug naar de camper. We rijden vervolgens nog een kilometer of 10 verder naar Peso da Régua dat aan de Douro ligt. Als we van boven af het dal in zicht krijgen is het adembenemend. We waren al eerder aan de Douro, zo’n 15 jaar geleden, en even vergeten hoe indrukwekkend dat is. Al die terrassen met wijngaarden tegen de hellingen en de rivier daar kronkelend tussen door. We vinden op de parking nog een plekje op de speciaal voor campers gereserveerde vakken en stappen meteen op voor een wandeling langs het water. Er loopt een wandel/fietspad onderlangs en er wordt veel gebruik van gemaakt. Na een uurtje zijn we terug en evalueren de toch weer schitterende dag!

Donderdag 10 maart 2016 Bezoek aan Mateus en de laatste dag in Portugal…

Vandaag staat als eindbestemming Chaves op de rol, 11 km voor de Spaanse grens. We verlaten het dal van de Douro en rijden door de zijdalen waar ook weer de uitgestrekte wijngaarden op de 500 meter hoge hellingen te zien zijn. Vlak bij Vila Real ligt Mateus, vooral bekend van de Mateus rosé. In het dorpje Mateus liet begin 18^e eeuw een wijnbouwer een huis, zeg maar gerust, kasteel bouwen. Het Casa de Mateus, naar een ontwerp van de Italiaan Nicolau Nasoni, wordt omgeven door prachtige tuinen en maakt deel uit van een uitgestrekt landgoed. Het wordt gezien als één van de hoogtepunten van de Barokke bouwkunst in Portugal. We gaan er een kijkje nemen. Na wat rondrijden vinden we een parkeerplek voor de camper en bij de kassa kopen we een entreekaartje, inclusief rondleiding. Binnen 10 minuten is er een jonge dame beschikbaar, die ons in het Engels gaat rondleiden en uitgebreid vertelt over de familie die dit prachtige bouwwerk beheert. We zijn de enigen, dus een privérondleiding. In het interieur van het huis springen de rijk bewerkte houten plafonds in het oog, net als de meubels uit verschillende tijdperken, schilderijen uit de 17e en 18e eeuw, zilveren voorwerpen en keramiek. In de bibliotheek is een opmerkelijke, omvangrijke, geïllustreerde uitgave van het epos van de Lusiaden te vinden, geschreven door Portugals grootste dichter Luís de Camões. Het Paleis is eigendom van de Stichting van het Huis van Mateus. Deze stichting ontplooit veel culturele activiteiten, op het gebied van muziek en literatuur en ze organiseert festivals, cursussen, seminars en exposities. We kijken onze ogen uit! Na het woongedeelte zien we ook nog de privékapel en bewonderen we de schitterend aangelegde tuinen met de aangrenzende wijngaarden. Ook hier weer metershoge Camelia’s en Magnolia’s en kunstig symmetrisch gesnoeide heggen, met als toppunt een enorme tunnel van ceders, 35 meter lang en 7,5 meter hoog. We zijn onder de indruk. Na een lunchpauze gaan we op weg naar Chaves. Het landschap verandert; de wijnbergen maken plaats voor ruige hellingen met grote granietblokken en struikgewas. In Chaves is de camperplaats alweer aan een rivier gelegen: de Tâmega en is vlak bij het historisch centrem. Het is er druk maar we vinden met behulp van een parkeerwachter een plekje.

Er is een Romaanse brug, een oude burcht en een centraal plein met fraaie kerken. Vooral de Igreja Matriz is prachtig met azulejos van de vloer tot aan het plafond. Tegen het einde van de middag skypen we een tijdje met Harold en de kleinkinderen en horen de laatste nieuwtjes. Dit wordt de laatste nacht in Portugal; morgen de grens over en richting de noordkust.

De Beira provincie

Zondag 06-03-2016 Van Ponte de Sor naar Abrantes

We zijn vandaag laat op en laat weg omdat ik eerst nog de nieuwe serie verhalen en foto’s op reismee willen zetten en Nart nog wat kaarten wil downloaden voor de wandelingen in de komende dagen. Om 13.00 uur rijden we de brug over de Tejo (Taag) over in Abrantes en meteen zijn we dan ook Alentejo uit. We waren hier al eerder en we rijden door naar de bovenstad waar we op de parking eerst lunchen en dan een wandeling maken naar de burcht met de grote tuin ernaast. Ik vind het leuk om toch ook nog wat langer aan de Taag te zijn en we rijden dus weer omlaag en parkeren op de camperplaats bij Aquapolis, een wandelgebied pal aan de rivier. We herkennen de plek uit 2010 en maken een wandeling en besluiten ook hier te overnachten. Of het rustig is moeten we afwachten want pal aan de overkant is een kermis bezig en de muziek schalt luid over het water. Tegen half zeven gaan we in het restaurantje wat eten; we zijn aan de vroege kant want de kok komt pas om 7 uur. Geen probleem we drinken vast wat en nemen wat olijven en brood met sausjes. Zoals gebruikelijk in restaurants, hangen ook hier 4 grote tv-schermen waarop nu een voet balwedstrijd is te zien. Het eten smaakt goed: Nart eet choquinjos (kleine inktvisjes) met frietjes en ik bacalhau (kabeljauw)met een enorme hoeveelheid aardappelschijfjes, die ik nog niet voor de helft op krijg. Lekker wijntje erbij ( halve liter voor 2 euro) en de dag wordt prima afgesloten. == Om een vraag van Piet te beantwoorden: We gaan slechts af en toe uit eten; meestal kook ik een eenpansgerecht van veel verse groente met vis of kip. Ik heb dan ook een heel arsenaal aan kruiden bij me en verse groentes zijn overal te koop, hoewel in Portugal wel erg veel kool gegeten wordt. == Morgen weer verder noordwaarts de provincie Beira in.

07-03-2016 Abrantes - Sardoal - Miranda do Corvo

In de Capitoolgids lezen we dat er in Sardoal, een pittoreske stad, 8 km ten noorden van Abrantes een fascinerende “Christus met de doornenkroon” van de Meester van Sardoal hangt in de 16^e eeuwse kerk São Tiago e São Mateus. Die willen we gaan bekijken. Sardoal blijkt een prachtig en levendig stadje te zijn, met veel oude huizen en straatjes van grote keien, 6 kerken en kapellen en een klooster. Het is een erfstuk van religieuze kunst. In de kerken bevinden zich barokke altaarstukken van fijn houtsnijwerk, schilderijen, de meeste op hout en afbeeldingen in azulejos. We lopen eerst naar de Matrizkerk waar de schilderijen zich bevinden, maar er is een mis bezig, dus willen we daar niet storen. We bekijken de andere kerkjes en weer terug bij de Matrizkerk, is die op slot. Als we terug zijn op het pleintje lopen we even het toeristenkantoortje binnen om te vragen of we de Sardoal schilderijen kunnen bekijken. De jonge man gaat met ons mee en we krijgen een privé rondleiding naar en door de kerk en hij vertelt ons enthousiast van alles over Sardoal en zijn beroemde schildersschool, die zich in Coimbra bevond. Daarna wijst hij ons naar het klooster vooraan in het dorp en natuurlijk gaan we daar ook heen. Het klooster grenst aan een soort verzorgings/revalidatie tehuis, want iedereen loopt hier met krukken of looprekjes. Ook hier gaat een jongeman mee met ons om deuren open te maken en ons in de gelegenheid te stellen om de kloostergang, de kerk , de sacristi en de kapel te bekijken en te fotograferen. En dan te bedenken dat er maar 5 regeltjes in de Capitoolgids staan over dit stadje, waar zoveel mooie dingen te zien zijn. We vervolgen onze tocht in noordelijke richting en we komen in een steeds bergachtiger gebied dat dicht bebost is met naaldbomen, eucalyptus en eiken. We nemen een mooie route via smalle kronkelwegen en bijna verlaten dorpjes. De uitzichten zijn schitterend. We eindigen vandaag in Mirando do Corvo niet al te ver van Coimbra. Er is een prima camperplek met service, net buiten het centrum. We willen het verdere vervolg van de reis zo veel mogelijk over rustige “groene”weggetjes en nog niet door ons bezochte plaatsen laten lopen. We bekijken de route van dag tot dag aan de hand van onze Capitool- en wandelgidsen.

08-03-2016 Een bergetappe naar Terme São Pedro do Sul

Na wat nodig poets en schoonmaakwerk zijn we weg. Nart heeft een “interessante” route in de navigator gezet, dwars over bergen en langs uitzichtpunten. De zon doet weer zijn best en de wegen lijken wel uitgestorven in deze streek. Op 600 meter hoogte ligt Caramulo tegen een berg aan geplakt en hier houden we onze middagpauze en maken we een wandeling door dit dorp. Er zijn 2 musea maar daar hebben we geen zin in, veel te mooi weer om binnen te zijn. We wandelen door het dorp en een park waar elk stukje groen bestaat uit Schoenlappersplanten… een favoriet plantje hier. Dan weer verder; af en toe wil onze tomtom wel heel smalle straatjes door en we zijn blij dat er geen tegenliggers zijn. De hoogste pas die we oversteken in de Serra do Caramulo is zo’n 880 meter hoog. Heel in de verte zien we besneeuwde toppen. We eindigen de dagtrip van ruim 100 km in Terme São Pedro do Sul, een stadje met thermaal bronnen aan de rivier de Vouga. Morgen eerst hier het stadje verkennen voor we verder gaan.

Laatste route door Alentejo

Verder door Alentejo

02-03-2016 Ferraira de Alentejo - Stuwmeer van Odivelas - Alvito

Alweer een mooi ritje vandaag met een wandeling door het dorp Ferreira de Alantejo en een stop bij het stuwmeer van Odivelas. Het landschap wordt steeds vlakker en de bebossing minder. Grote vlaktes die klaarliggen voor het inzaaien van tarwe of weilanden met schapen en koeien. De wegen zijn ook hier vrijwel verlaten. Ferreira is een aardig dorp met een gezellig plein en een mooi aangelegd park. Onderweg zien we een hoogspanningsmast met zes ooievaarsnesten erop. Nart komt er achter dat de vlucht vogels die hij net in de lucht zag, Grote Trappen zijn en geen ganzen. We zien er ook in een weiland. Een nieuwe waarneming voor hem. Bij het stuwmeer maken we een wandeling en gaan even onder aan de stuwdam kijken. De cache die hier zou moeten liggen kunnen we niet bereiken; we hebben geen zin in een gevaarlijke klauterpartij. We rijden door naar Alvito, waar we bij het voetbalveld een rustige parking vinden. Wat later sluiten er nog twee Nederlandse campers aan. En dan blijkt het internettegoed al op te zijn… dat is snel: in een dikke week 300Mb opgemaakt. Morgen naar Evora om een MEO-winkel te zoeken. Gelukkig is er hier free wifi ( maar twee streepjes) dus kan ik toch de foto’s en het verhaal op reismee zetten. Dat gaat niet helemaal vlekkeloos zodat ik in twee sessies de foto’s moet uploaden, maar het lukt.

03-03-2016 Megalietentochtje en naar Avora

Voordat we vertrekken maken we een wandeling door Alvito, een aardig dorp met aparte huisjes, kerken met fraaie deuren en een 15^e eeuws kasteel dat geheel is gerestaureerd en nu een pousada (hotel) is. De streek waar we vervolgens doorrijden richting Evora, staat vol met dolmens, menhirs, cromlechs en andere archeologisch interessante oudheden. We rijden eerst naar de grotten van Escoural. We lezen op het hek dat we een afspraak moeten maken in Escoural zelf bij het info-kantoor. Daar gaan we heen en we kunnen ’s middags om 2.30 uur een rondleiding krijgen. Voor die tijd gaan we de Dolmenkapel van São Brissos bekijken, waar we meteen lunchen. We zijn al die tijd de enige bezoekers tussen de weilanden met koeien aan de ene en met schapen aan de andere kant. Om half drie staan we bij de toegang van de grotten. De juffrouw van de infobalie leidt ons vervolgens samen met een Portugees stel door de kleine grot, waar ze ons uitgebreid en enthousiast vertelt over de tekeningen en gravures die er te zien zijn. We moeten helmen op, want je kunt zomaar je hoofd stoten…Het is een grot uit kalksteen, veel vocht dus en druipsteen, wat echter funest is voor de schilderingen van zo’n 20.000 jaar oud. Pas in 1963 is deze grot ontdekt bij de winning van marmer destijds. Er mogen geen foto’s worden gemaakt, dus kopen we wat kaartjes en een foldertje. Later in de middag rijden we via Valverde naar de grootste dolmen van Portugal, die van Zambujeiro. Vanaf de parking is het een kilometer wandelen naar deze grafkamer met enorme stenen en een toegangspassage van 14 meter. Het geheel ligt in een half uitgegraven heuvel en wordt hier en daar ondersteund door hedendaagse steunbalken en gemetselde muurtjes. In de weilanden rondom zien we overal grote rotsblokken liggen. Dan rijden we nog 15 kilometer verder en zijn in Evora, waar we overnachten op de parking bij het grote aquaduct. We waren hier ook in 2010, toen twee dagen met alleen maar regen. Nu ziet het er beter uit!

04-03-2016 Evora in en door naar Astremoz.

Eerst dus het centrum in om een MEOwinkel te vinden. Dat lukt niet meteen dus dan maar via de tourist infomatie. Op een plattegrondje wordt de MEO aangekruist en we vragen meteen naar een muziekwinkel. Een paar jaar terug is onze collectie Portugese muziek gejat uit onze camper en die is nog niet weer aangevuld. Nart wil graag de cd van gitarist Carlos Paredes weer in zijn bezit hebben. Ook daar krijgen we een adres van. We gaan op pad. We kunnen voor 25 euro 15 GB aan internet kopen en in de muziekwinkel kopen we 2 cd’s, na een geanimeerd gesprek met de verkoper/eigenaar die een groot liefhebber is van de Portugese gitaar muziek. In diezelfde winkel (boutique staat er op de ruit) is van alles te koop: stropdassen, overhemden, sjaals,porselein, aardewerk, allerlei koperspul, antieke lampen en klokken en nog zo meer. Nart is helemaal in zijn nopjes; hij had niet verwacht dat hij een cd, die hij 30 jaar geleden in Portugal kocht, nu nog steeds te koop zou zijn. Onderweg naar onze volgende bestemming wordt hij meteen op gezet. We gaan voordat we doorgaan naar Estremoz nog even kijken bij de Cromlech ( een uit 95 ellipsvormige stenen bestaande ovaal, vermoedelijk een zonnetempel) en de Menhir ( een eenzame, 2,5 meter hoge steen in een olijfbosje) van Almendres , welke de laatste 5 kilometer via een hobbelige zandweg te bereiken zijn. Als we bijna in Estremoz zijn begint het te betrekken en vallen de eerste spetters… dat is lang geleden! We parkeren op een groot plein tussen een Engelse en een Franse camper midden in het mooie oude centrum. Morgen is er hier weekmarkt, altijd leuk. We halen even een foldertje bij de VVV zodat we morgen ook de rest van deze, volgens onze Capitoolgids, interessante stad kunnen bekijken.

05-03-2016 Markt en stadsbezichtiging Estremoz en naar Ponte de Sor

Als we wakker worden staan we helemaal ingesloten door auto’s van de marktbezoekers. Dat gaan wij dan ook eerst doen. Het is een echte boerenmarkt: groente en fruit uit eigen kweek, kaas, eieren vogeltjes en ander pluimvee en een paar rijen met rommelmarktspullen, veelal antiek van bordjes en beeldjes tot en met kasten en kachels aan toe. We kopen aardbeien, een paar schapen- en geitenkaasjes en vijgen. Dan gaan we de Middeleeuwse bovenstad bekijken. Een 13^e eeuwse, 27 meter hoge, marmeren toren steekt boven de dikken stadswallen uit. Straatjes van kleine keitjes en huisjes uit klei opgetrokken en wit gekalkt; alsof je eeuwen terug wordt gezet. Op het centrale plein staat het standbeeld van (de Spaanse)koningin Isabel , getrouwd met Koning Dinis ,die hier lange tijd woonde en overleed (begin 14^e eeuw). De aan haar geweide kapel is bekleed met azulegos waarop haar leven is afgebeeld. We hebben geluk want een viertal Portugezen heeft aan de bewaakster van de Santa Mariakerk, die wij ook net hebben bekeken, gevraagd of ze de kapel kunnen bekijken. De dame heeft een bos grote sleutels en we kunnen meekijken en luisteren naar haar uitleg. Eén van de Portugezen is zo vriendelijk om voor ons te vertalen. Het is een schitterende kapel en we genieten van de verhalen die ze vertelt over Isabel aan de hand van de azulegos. Ook bekijken we haar privé altaartje in een kamertje met uitzicht richting Spanje. Via een omweg lopen we weer naar beneden en gaan nog even wat drinken in het Aguilas d’Ourocafé, in 1908 gebouwd in Art Nouveaustijl. Er hangt een heel apart sfeer en we kijken onze ogen uit, zowel naar de inrichting als het publiek. Dan is het tijd om te vertrekken. We gaan bij de Intermarché langs. Daar staan was-en droogmachines en binnen een uur is onze was klaar. Intussen lunchen we daar. Na een regenbuitje rijden we dan verder. Eerst naar Avis tussen de wijngaarden en eucalyptusbossen door, waar we laden en lossen bij een gemeentecamping aan een stuwmeer. Onze eindbestemming vandaag is Ponte de Sor. Een korte rondwandeling daar laat ons zien dat dit een moderne gemeente is: nieuw gemeentehuis, een zwembad, theater en een mooie wandelpromenade langs de rivier de Sor. Er waait een frisse wind en om half zes duiken we de camper in. Het was al weer een prachtige dag! Morgen rijden we Alentejo uit, omdat we dan de rivier de Taag passeren.

Faro en door naar Alentejo

28-02-2016 Naar Faro..

We gebruiken de ochtend om wat na te praten en af te kicken van de fantastische muziek van gisteravond. We bekijken de foto’s, ik schrijf het verhaal zodat het actueel op het reislog kan. In de middag rijden we door naar Faro, waar we vlak naast de oude stadsmuur parkeren en we wandelen wat rond bij het oude kasteel en de kathedraal. We kennen het hier al maar het blijft leuk. Af en toe vliegen de vliegtuigen vlak over onze hoofden; het vliegveld is vlakbij en zondag is blijkbaar charterdag. Er staan hier een stuk of 10 campers en ’s nachts is het rustig.

29-02-2016 Een bijzondere dag:

Schoonzus Ineke is op deze datum jarig.. eerst maar even feliciteren via facebook. Op de parking stroomt het vol en we worden helemaal ingesloten door auto’s van mensen die naar hun werk moeten. Tegen tienen zijn de meeste campers weg, wij ook. Eerst naar Quarteira waar we op de camperplaats kunnen lozen en er vlak naast boodschappen halen. Onze route gaat vanaf vandaag noordwaarts.. We gaan in de richting van Beja en halverwege willen we een wandeling maken langs de rivier de Benémola in de buurt van Querença. De kleine parking staat aardig vol. De route is bewegwijzerd en makkelijk te volgen; hij loopt door een mooi dal en we moeten de rivier oversteken met “stappaaltjes”. De strakblauwe lucht maakt er een extra mooie wandeling van. We rijden vervolgens door naar Ameixial, waar een gratis camperplaats is. We komen op de weg er naar toe amper verkeer tegen. Het landschap bestaat uit veel steen- en kurkeiken op glooiende hellingen.Net buiten het dorp ligt de camperplaats en tot onze verbazing staan er een stuk of 10 campers. Alles is hier gratis, zelfs de stroom. Dat hebben we nog nergens meegemaakt. Vlak naast het terrein zien we een enorme stapel rollen met kurk liggen. We maken even een wandelingetje de heuvel op zodat we een beetje weten waar we zijn. s’Avonds om 23.00 uur plaatselijke tijd (0.00 uur in Nederland) lukt het ons om in te schrijven voor de Tocht om de Noord; een tweedaagse wandeltocht in het Groningse land eind september. We kiezen voor de 2 x 25 km. We zijn er blij mee!

01-03-2016 Van Ameixial naar Messejana (Alentejo)

Vanochtend word ik gewekt door het geklingel van koebellen, die later bellen van schapen blijken te zijn. We gaan via een zeer rustige en slingerende weg naar Messejana. We verlaten de Algarve en komen in de provincie Alentejo. Met een gangetje van 50km per uur, een fado-cd in de speler en de zon op ons dak is het een prachtige rit door een open en weids golvend landschap, met steen- en kurk-eiken, de laatste met de typische rode, geschilde stam en het jaartal erop geschilderd wanneer de eik voor het laatst werd geschild. Pas negen jaar later mag dat opnieuw gebeuren. We zien kuddes met koeien en zwermen koereigertjes erbij en voorbij trekkende schaaps- en geitenkuddes. Natuurlijk massa’s ooievaarsnesten op palen, masten en gebouwen en weides vol met witte en gele bloemetjes. Het is bijna een film die zich voor onze ogen afspeelt. In Messejana zijn alle gebouwen en huizen diepblauw met hagelwit geschilderd. Zo ook de, een eindje buiten het dorp, eenzaam op een heuvel gelegen, barokke emigranten-kerk. Emigranten die begin 18^e eeuw naar Brazilië vertrokken om daar hun geluk in de gouddelverij te zoeken en die het lukten om (rijk) terug te keren naar hun geboortestreek lieten daar luxe huizen en kastelen, kerken en kapellen bouwen voor zichzelf en de gemeenschap. Op de camperplaats staat maar een Engelse camper, lekker rustig dus. Een dame komt even langs met een foldertje en vertelt dat een overnachting €7,- kost; dit is inclusief service, toilet, stroom en… zwembad. Ja zegt ze er bij misschien wat te koud nu… En inderdaad het zwembad ligt er gebruiksklaar bij en ziet er netjes uit. Hoewel de zon warm schijnt en de wind amper koud te noemen is, kiezen we toch voor de 12 kilometerlange wandeling uit ons Portugalgidsje “Voetwijzer 12”, die ons ook naar de emigrantenkerk op de heuvel brengt, enkele kilometers buiten het dorp. Van verre zien we hem al liggen. Het gidsje is al 12 jaar oud en enkele paden zijn nu d.m.v. hekken afgesloten maar we komen er via een omweggetje toch. Het is een schitterende wandeling, die ook door het centrum van het dorp, een vlakbij, maar toch hooggelegen kerk en langs enkele ruines loopt. Tegen vijven zijn we terug en genieten nog tot de zon ondergaat van het mooie weer en een lekker glas koude Vinho Verde.

Portugal - Algarve

Van 23-02-2016 tot 28-02-2016 Portugal – Vila Real Santo Antonio

Een ijverige gemeentewerker met een bladblazer staat al vroeg zand weg te blazen van de stoep. Nart poetst de ruiten voordat we vertrekken en we zien dat het zand ook aan de binnenkant er dik op zit… Gelukkig is het nu weer helder met een stralende zon. Om 11.00 uur rijden we de brug over de Rio Guadiana over en meteen is het 10.00 uur geworden. We zijn in Portugal. We zoeken in Vila Real, 10 km voorbij de grens, een plaatsje tussen de tientallen andere campers op de parking aan de rivier. Er is wel wat veranderd sinds de laatste keer dat we hier waren. Slagbomen met ticketautomaat, officiële servicezuil en afgebakende plaatsen. We vinden een plekje met zicht op de rivier en twee schoorstenen met ooievaars(nesten) erop. We wandelen naar het centrum om bij een MEOwinkel internet aan te schaffen. Voor € 10,- kunnen we weer 14 dagen vooruit. Het is een gezellige drukte in de winkelstraatjes met vooral winkels die hand/theedoeken, schorten en andere textielwaren verkopen. Het meeste in souveniruitvoering. Terug bij de camper eten we wat en gaan dan op pad voor een wandeling langs de rivier. Dat blijkt niet simpel want een groot stuk is door middel van hekwerk afgesloten. Toch lopen we op een gegeven moment vlak langs de moerassen, maar erg veel watervogels zijn er niet te zien. Via het centrum, waar we op het centrale plein nog even een terrasje aandoen lopen we terug. Daarvoor zijn we (we konden het niet laten) nog even twee grote Chinese bazaars in gelopen. Toch nog wat gevonden: een nieuw hoofdkussen voor Nart, een leuk shirtje en sjaaltje voor mij en een paar nieuwe inlegzooltjes. Ja ja, je vindt er altijd wat voor een paar stuivers. Dan gaan we lekker in de zon zitten en hang ik nog een klein handwasje te drogen. We eten laat?; het is even wennen aan dat uur tijdsverschil.

24-02-2016 Nog een dagje in Vila Real

Wakker worden met het geklepper van ooievaars, dat is bijzonder. Er is vandaag regen voorspeld maar pas tegen zonsondergang druppelt het even. Verder alleen maar zon en een stevig windje. Ik slaap al een paar nachten niet zo goed; ik heb last van die gekneusde ribben. Vandaag dan maar een dagje echt rust. Er is allerlei activiteit op het terrein: er wordt met emmers en waterflessen heen en weer gesjouwd naar de sani-zuil, cassettetoiletten worden leeg gekieperd, vrouwen doen handwasjes en hangen die aan hun camper te drogen en stoeltjes worden klaar gezet in de zon. Campers vertrekken en nieuwe komen weer binnen. En er wordt overal gebuurt in allerlei talen…. De bakker komt toeterend het terrein op gereden en wat later zien we de groenteman, een venter met sinaasappels en aardbeien en ook een auto van de wasserette komt de was ophalen. Ook de gasleverancier komt twee keer per week gasflessen omruilen. Een dorpje op zich. Wij maken gebruik van de wasserette aan de overkant om weer wat schoon goed in de kast te krijgen. ’s Middags ga ik een poosje plat en Nart maakt een wandeling. Nart wil graag de voetbalwedstrijd PSV – Atletico Madrid zien maar op de regionale zender wordt die niet uitgezonden. Hij moet het doen met een Spaans radioverslag, waar verslaggevers twee wedstrijden tegelijkertijd verslaan en de uitroep goooooaaaaaaaaaaallllll niet altijd duidelijk aangeeft wie er heeft gescoord. De doelpunter vallen in Moskou… en met af en toe een update via NU.NL wordt de einduitslag toch wel duidelijk. Gezien de “aard” van de wedstrijd is hij wel tevreden over de uitslag 0-0.

25-02-2016 Weer een eindje verder…. Naar Tavira.

Vandaag passeren we de 4000 km op de teller…. En 40 km verder dan de vorige stand. We rijden, na uitvoerig boodschappen te hebben gedaan bij een zeer drukke LIDL, langs de kust verder naar Tavira. Iets verder, bij Santa Luzia ligt het eilandje Ilja de Tavira, 11 km lang en 800 meter breed. Je kunt er komen met een bootje vanuit Tavira, maar ook via een pontonbruggetje bij Pedras d’el Rei. We zijn hier al eerder geweest en het blijft een leuke wandeling. Als je geen zin heb om te lopen of moeilijk ter been kun je ook met een mini-treintje op het strand Praya do Barril komen. Er zijn daar wat barretjes en een hele verzameling ankers. En … er zijn mooie strandsouvenirtjes te vinden in de vorm van schelpen, zeesterren en ander aangespoeld spul. We maken een flinke tippel langs het strand en als we er genoeg van hebben strijken we neer op een terrasje, uit de wind, voor een wijntje en een cappuccino. Voorheen konden we vlakbij op een grote parking vrij staan voor een overnachting; nu zijn er slagbomen en moet je 5 euro betalen, terwijl er niet eens service is. Omdat we het centrum van Tavira morgen nog eens in willen, rijden we de 4 km terug en parkeren vlak bij de grote brug op een grote onverharde parkeerplaats waar nog een stuk of 20 andere campers staan. Mooi rustig plekje! Nog geen 100 meter verder scharrelen flamingo’s, grutto’s, strandlopers, tureluurs, steltkluten en meeuwen rond. Tegen vijven komen de Fransen uit hun campers om een spelletje jeu de boules te spelen, terwijl iets verder op één van de dames in de “kattenhoek” voer neerlegt voor de zwerfkatten, die ook hier in grote aantallen te vinden zijn, zeker als ze dagelijks gevoerd worden.

26-02-2016 een regenachtige dag

Als het even droog is lopen we naar het centrum via de grote markthal waar we vlak naast staan. Groente, fruit, honing, kruiden e.d. wordt er aan de man gebracht. Ik koop een zakje zeezout. Langs de rivier de Gilãu zijn we snel in het centrum en dan regent het ook weer. We gaan de toeristeninfo binnen en zien daar dat er morgenavond een Fadoconcert wordt gegeven. Daar hebben we wel oren naar. De kaartjes kunnen we bij de bank “Caixa Agricola” kopen. We vinden het theater en de bank via een plattegrondje. Echter de bank stuurt ons door naar een filiaal aan de overkant van de rivier, die op zijn beurt weer verwijst naar een verzekeringskantoortje ernaast. Uiteindelijk hebben we de kaartjes. We blijven dus nog twee nachten hier of… we kunnen ook naar Manta Rota gaan tot morgen en daar nog wat langs het strand wandelen en dan morgenavond weer terug naar Avira. Het is maar 15 km. Maar helaas in Manta Rota staat de hele parking rambam vol en brandt het lampje “completo”. We kunnen er nog wel onze toilet en vuil water lozen tegen de overnachtingsprijs van €4,50 en dan toch maar terug naar Tavira. Het blijft de rest van de middag treurig weer zodat die in de camper wordt doorgebracht.

27-02-2016 Een onvergetelijke avond

Om half 8 wordt op de deur gebonsd…. “partir s’il vous plait”…!!! We denken eerst politie, maar het blijkt dat er de zaterdagse rommelmarkt gehouden gaat worden en we worden verzocht meer naar achteren te gaan staan. Geen probleem… wel vroeg… Een gedeelte van de parking wordt omgebouwd tot een rommelmarkt… echt veel rommel zoals we later zien. Er zijn genoeg mensen die belangstelling hebben. We gaan aan het eind van de ochtend het centrum van Tavira weer in om ons onderbroken rondje van gisteren af te maken. Zo komen we ook in de hoger gelegen kerk :Igretia Misericordia met de prachtige blauwwitte azulejos. Daar vlak bij, naast het kasteel, zien we in de Santa Maria do Castello, een aankondiging van een gitaarconcert in een kerk. Om 18.00 uur. Het fadoconcert begint om half 10 dus als we tussen door een hapje ergens eten kunnen we naar allebei… Zo gezegd zo gedaan. Om kwart voor 6 zijn we in de Ermida de São Sebastian; een klein kerkje met mooi koepelplafond en 2 keer 15 rijen rechte houten bankjes. We horen Nederlands, Duits, Engels en Frans om ons heen. André Santos heet de jonge gitarist en hij spreekt beter Engels dan het publiek Portugees dus vertelt hij het een en ander over zich zelf in het Engels. Zijn gitaar- muziek is een mengeling van Spaans klassiek, Flamenco en Fado. De akoestiek is uitstekend en het klinkt fantastisch. Halverwege tovert hij uit een zijdeurtje een jonge vrouw te voorschijn, Joanna, die volgens hem de beste fado-zangeres is die hij kent. Hij heeft niet overdreven: haar stem klinkt als een klok! De laatste 20 minuten worden we getrakteerd op verbazingwekkend mooie fado nummers, waarvan André er zelf ook heeft gecomponeerd. Om kwart over 7 zoeken we een restaurantje in de buurt van het theater; het wordt een pizzeria en het smaakt heerlijk. Om negen uur komen we bij het theater aan. Het zag er van buiten al niet uit, ook binnen zien we dat een opknapbeurt geen overbodige luxe is. We kunnen (twee hele) stoelen vinden op de eerste rij en tegen aanvangstijd is de hele zaal vol gestroomd. We genieten twee en een half uur lang van fadomuziek van 4 dames en 2 heren met verschillende ervaring in optreden, die begeleid worden door een gitarist met Portugese gitaar en stoïcijns gezicht en een gitarist met gewone gitaar die bij elk lied de emoties laat zien door middel van de vreemdste grimassen. Elk optreden wordt vergezeld door gekleurd licht en een rookgordijn en tussen de nummers door komt er steeds een soort “stalmeester”-type met een zeer luide stem vanachter een plastik plant de volgende artiest aankondigen. Elke zanger(es) zingt twee nummers: eerste een langzaam en daarna een wat meer up-tempo, maar het blijven typisch treurige nummers met veel “saudade”.Er wordt halverwege een pauze ingelast waarbij we, via een filmpje, door krijgen dat dit optreden ook een benefiet is voor “Rarissimas”, een stichting voor de opvang van kinderen met een verstandelijke beperking. Er volgen een paar toespraken waar we niets van snappen. In het tweede gedeelte komt elke artiest nog een nummer brengen en worden ze gehuldigd met bloemen en een plaquette. Aan de meezingnummers horen we dat het grootste deel van het publiek Portugees is. Een onvergetelijke avond!!