Bijna in Portugal

19-02-2016 Heen en weer naar Chipiona

Het weer valt even wat tegen; de ochtend gebruiken we om nog een wasje weg te werken, wat te lezen en een potje te kaarten. Tegen elven belt Meindert. Hij en Wil wonen al jaren in Chipiona; we hebben ze voor het eerst in 2009 ontmoet en sindsdien brengen we elke keer als we in Spanje zijn, hen even een bezoekje. Ze wonen nu een half jaar in een ander huis en we zijn natuurlijk benieuwd. Hij legt uit hoe we er moeten komen en na de lunch wandelen we die kant op; het is richting Chipiona waar we sowieso naar toe wilden lopen vandaag. We lopen wat om maar we vinden het. Het is een hartelijk weerzien. Omdat ze nog tot morgen bezoek hebben van een broer en schoonzus spreken we, na een kopje thee, af voor morgen middag. We wandelen verder tussen de landerijen en tuinbouwperceeltjes door naar Chipiona. Tussen de huisjes en villa’s worden aardappelen en allerlei groentes verbouwd: wortels, ramanas, bloemkool enz. Op het kerkplein vinden we een cafeetje waar we een sherry drinken met wat tapas erbij. Dan gaat het via het strand terug. Dat gaat niet overal even makkelijk hoewel het laag water is. We moeten boven over wat rotsen en een schuine helling klimmen. Ik maak een uitglijder en kom met mijn ribben op de keien terecht. Niks aan de hand… op dat moment. Na 12,5 km zijn we weer op de camperplaats terug. In de loop van de avond blijkt toch dat mijn ribben aardig pijn beginnen te doen, met diep adem halen en hoesten.

20-02-2016 Op stap met Wil en Meindert

Een rustige ochtend met wat huishoudelijke taken en boodschappen bij de buurtsuper. Net na twaalven fietsen we naar Wil en Meindert; ook nu is het even zoeken. De zon laat zich van zijn beste kant zien en we zitten heerlijk buiten op het terrasje bij te kletsen. Wat later stappen we op de fiets en laten ons door Meindert naar zijn stamcafeetje brengen; eigenlijk is het een buurtsoos met een sociaal karakter. De prijzen zijn navenant. We gaan aan de sherry en krijgen er wat hapjes bij. Twee mannen komen met een schaal vol verse vis langs en we kunnen meedoen aan een loterij d.m.v. speelkaarten die we kopen. 5 voor een euro. Als alle kaarten zijn verkocht wordt meteen de winnende kaart bekend gemaakt: Meindert heeft de winnende kaart en de vis is voor hem! We drinken nog wat en dan gaan we terug en Meindert gaat de vis voor ons klaarmaken. Dat is een heerlijk maaltje… Na het eten gaan Wil en ik een rondje via het strand lopen met de hond en Nart en Meindert gaan aan de afwas. Tegen schemering gaan we dan op de fiets weer terug naar de camperplaats, de fietstas vol met gekregen wortels, ramenas en citroenen. Het was een reuze gezellige middag..

21-02-2016 Carnavalsoptocht in Chipiona

In Spanje wordt veel feest gevierd op verschillende tijdstippen. Zo kan het gebeuren dat pas vandaag de carnavalsoptocht is in Chipiona en die willen we niet missen; we blijven dus nog een dagje. Tegen tweeën fietsen we naar Chipiona en bekijken de optocht. We lopen wat van achter naar voren en weer terug, want veel schot zit er niet in. Maar de presentaties zijn prima, het weer is goed, het bier vloeit rijkelijk en iedereen is een opperbeste stemming. En natuurlijk veel te zien en te fotograferen. Tegen vieren, als de laatste wagen in beweging komt om te starten, hebben wij alles bekeken en na nog een Cruzcampootje bij de chiringuita gaan we weer “camper”waarts. Nart heeft veel foto’s te bewerken. Tegen zevenen komt Meindert nog even langs fietsen om nog wat na te praten over de optocht. Morgen gaan we echt door!

22-02-2016 Richting Portugal met Huelva als tussenstop.

Vandaag dan echt verder. Tegen elven zijn we weg van de camperplaats; hier komen we beslist nog eens terug. Het is heiig, d.w.z. zanderig… alle auto’s zitten onder het zand en in de lucht hangt een dikke “zand-nevel”. Er waait geen wind en het zicht is dan ook beperkt. Dit blijft zo tot aan Huelva 200 km richting Portugal. Onderweg pauzeren we een keer voor wat boodschappen en het middageten. In de lucht ziet Nart op een gegeven moment een hele zwerm ooievaars… een voorteken dat we Portugal naderen. Bij het standbeeld van Columbus aan de rivier de Odiel, die hier in zee stroomt, is een parking waar we kunnen overnachten. Er is langs het water een paar jaar geleden een fiets/wandelpad gemaakt tot in het centrum. Er is best veel te zien aan vogels, alleen jammer dat er zo’n drukke weg met veel bedrijven langs ligt. Maar ja, het is ook meteen havengebied. We wandelen de boardwalk een kilometer of 5 heen en weer en zien Tureluurs, Aalscholvers, Reigers, Strandlopers en konijnen. Een prettige wandelingetje.

Langs de Atlantische kust

15-02-2016 En weer veel zon… op weg richting Cadiz

Zoals we al vaker hebben meegemaakt hier aan de kust: de ene dag regen en de volgende dag geen wolkje meer aan de lucht. We willen vandaag een flink eind langs de kust rijden, voorbij Gibraltar, Algecires en Tarifa. Bij Tarifa is de straat van Gibraltar het smalst, 14 km, en bij helder weer kun je de witte huisjes aan de overkant in Marokko zien. We laten ook de Middellandse Zee achter ons en gaan langs de Atlantische Oceaan verder. We verlaten even voor Tarifa de doorgaande weg om boven op een berg naar het zicht op Afrika te kijken. Hier staat een gigantisch windmolenpark en een observatiepost voor vogelaars die de trekvogels kunnen zien oversteken. Het waait hier altijd en vandaag ook behoorlijk, maar we klimmen toch even nog wat hoger naar het hoogste punt. Geen zwermen trekvogels te zien; het is er nog net te vroeg voor. We lunchen op dit mooie plekje en rijden dan door richting Cadiz. De brem en de Mimosa staan hier al in bloei en we rijden door een geel gekleurd landschap. We zien sinds lange tijd weer ( bruine) koeien in uitgestrekte weilanden. We slaan af bij Zahara de los Atunes. We kennen dit mooie dorpje van een paar jaar terug en we vinden een rustig plekje aan het strand. Er zijn hier mooie boardwalks aangelegd en het strand heeft mooi fijn wit zand. Het heet hier Costa de Luz. Ook waait het nog stevig maar we gaan toch even een stuk lopen. Boven zee en de bergen achter ons zien we donkere wolkenmassa’s, maar vlak boven ons hoofd schijnt de zon. Een heerlijke plek!

16-02-2016 Twee wandelingen

Eerst rijden we naar Barbate waar we een wandeling door de Marisma’s (moerassen) van Barbate gaan maken. Er loopt een prima wandelpad langs de Rio Barbate die maar amper stroming heeft. Het wemelt er van de watervogels; we zien Flamingo’s, Meeuwen, Steltkluten, Tureluurs, verschillende soorten Strandlopers, Oeverlopers, Plevieren, Grutto’s en Reigers. Na een rondje van 8 km zijn we weer terug bij de parking. We gaan vervolgens door naar de andere kant van Barbate. Het kilometers lange witte strand heeft hier plaats gemaakt voor steile geel gekleurde kliffen van wel 100 meter hoog. Bovenop groeien enorme Parasoldennen en allerlei soorten bloeiend struikgewas. Het is alsof we door de duinen lopen… We wandelen naar een oude toren, de Torre Tajo en een schitterend uitzichtpunt met ver zicht naar Barbate, Zahara en ook Afrika zien we nog. We kiezen het geheel uit witte huizen bestaande Conil de la Frontera als overnachtingsplek; een mooie boulevard, een heel breed strand. We parkeren vlak naast de rivier (Rio Salado) en na een kort rondje kunnen we vanaf de camperplek diverse scharrelvogels in het ondiepe gedeelte van de rivier bekijken. Al weer zo’n mooie dag; we boffen maar!

17-02-2016 Parque Natural bahia de Cadiz

Ja ja we zijn al weer over de helft van onze trip, en dus eigenlijk aan de terugreis begonnen. Het was vannacht erg koud, maar al vroeg staat de zon op ons dak en stijgt de temperatuur snel. We wandelen eerst een rondje door het centrum van Conil, dat vol staat met tapasbarretjes, restaurantjes en hotels. Maar wel alles wit geschilderd! Het brede strand is kilometers lang en ook wit. We rijden naar Chiclana de la Frontera waar in de wijk Mogarizas het startpunt is van de wandeling “Salina de Carboneros”. We kunnen er nog niet genoeg van krijgen; er zijn zoveel vogelrijke watergebieden en opnieuw hoeven we niet lang te zoeken naar vogels. We lopen via de zandpaden over de uitgezette route en ze komen vanzelf voorbij. Ook weer veel te fotograferen dus en ondertussen pikken we ook nog wat caches mee. Een schitterende wandeling door een prachtig gebied, de zon boven ons en zo veel rust. We komen slechts een enkele wandelaar tegen. Voor de overnachting rijden we naar Sancti Petri, de haven op het schiereilandje en kiezen een mooi plekje waar we de adembenemende zonsondergang kunnen zien.

18-02-2016 Jerez-streek

Het heeft vannacht flink geplensd en de ochtend begint bewolkt. We rijden even een kilometer of wat verder en maken een kort wandelingetje door een mooi duingebied. Dan gaat het verder. Ons doel vandaag is een (nieuwe) camperplaats in Sanlúcar de Barrameda. We tanken onze LPG-tank vol en ook de voorraadkast. We zijn in deze streek eigenlijk elke keer geweest dat we hier de winters doorbrachten, voor het eerst in 2009. De beroemde sherry-streek dus met z’n vele soorten die in Nederland amper te koop zijn. De camperplaats ligt precies tussen Chipiona en Sanlúcar in, 50 meter van het strand en tussen huizen met tuinbouwgrond er omheen. Na de lunch is het tijd voor een flinke strandwandeling; we gaan naar Sanlúcar. Het zandstrand is stevig en loopt prima, bovendien wordt het net eb dus er zijn massa’s scharrelaars langs de waterlijn te vinden o.a. 3teenstranslopers, steenlopers en rosse Grutto’s naast natuurlijk al dat meeuwenvolk. Het strand ligt bezaaid met restanten van oesters en ook in het water zien we grote oesterbanken. Na 5 kilometer zijn we in Sanlúcar en we verbazen ons over de wel honderd campers die op het parkeerplein staan. Zoveel hebben we er hier nog nooit gezien. We lopen een tapasbar binnen en bestellen onze eerste Manzanilla, smaakt goed. Dan nemen we dezelfde weg terug, alleen het eerste stuk gaat via de boulevard, waar het wemelt van de wandelaars, joggers en hondenuitlaters. Na 10 km zijn we weer terug en nu de wasmachine vrij is, gaat meteen de eerste lading erin. Er is een grote tent waar de was te drogen kan worden gehangen. Morgen nog een keer want er is een aardige hoeveelheid opgespaard.

De Caminito del Rey en terug naar de kust

11-02-2016 Geen fietstocht Via Verde … wel de Caminito del Rey!!

Het heeft de hele nacht geplensd…. En als we zijn opgestaan regent het nog steeds uit grote dikke donkere wolken die om de bergtoppen hangen. We lopen even het informatiecentrum binnen en krijgen uitgebreide voorlichting over de 36 km lange Via Verde de la Sierra. Het fiets/wandelpad loopt van Olvera via Coripe naar Puerto Serrano, van 400 meter hoogte naar 0 meter; geen aanrader om heen en terug te rijden. Je komt door een stuk of 30 tunnels en langs een hoge rots, de Peñon de Zaframagón, waar een grote gierenkolonie nestelt. Het gaat door een adembenemend landschap met hier en daar picknickplekken en restaurantjes. Maar zoals gezegd: dat gaan we vandaag niet doen vanwege de regenbuien. Wel lopen we als het even droog is een kilometer of drie van het eerste stuk en wat we zien is al zeer bijzonder. Dit gaan we beslist ook per fiets doen! Na de lunch nemen we een landelijke route terug naar Ardales. We hopen op een positief bericht van de kaartenregelaar aldaar. Vreemd genoeg is het hier stralend weer… We bellen om 5 uur naar señor José, die ook Duits spreekt en die bericht ons dat we morgen om 11.00 uur in het restaurant de toegangsbewijzen kunnen ophalen. YES!!! We rijden naar de camping, 1 kilometer verder op en kunnen daar voor €12.- overnachten. De beheerder is een zeer enthousiaste man die ons van alles vertelt over de omgeving en de tocht door de kloof, die we morgen gaan maken.

12-02-2016 De Caminita del Rey en terug naar de kust

We zijn al vroeg wakker en opgewonden over de wandeling die we straks gaan maken. Om 10.00 uur zitten we al in het restaurant aan de thee. Om half 11 krijgen we van José de toegangsbewijzen. Onze starttijd is 12.00 uur, maar we gaan alvast naar de begincontrole. Er staat een lange wachtrij. We sluiten gewoon aan en om kwart voor 12 hebben we onze helmpjes gekregen en zijn de paspoorten en tickets gecontroleerd. We kunnen van start met de tocht door de El Chorro kloof met enorme rotswanden, wel 400 meter hoog overeen lengte van 3km.De 7 km lange Caminito raakte in verval door de jaren heen en werd officieel gesloten in 2000, nadat een aantal mensener de dood vonden. Dit gevaar werd al snel het onderwerpvanallerlei legendesen trok klimmers en adrenaline junkies van over de hele wereld. DeCaminito verwierf zofaam als 'het gevaarlijkstepad ter wereld'. In het najaar van 2013 was de restauratie een feit en het werd in maart 2015 voor het publiek weer open gesteld. Vlak onder het nieuw gebouwde pad ligt nog het oude pad met de beschadigingen. Het belooft een van de grootste attracties in Andalusiëen misschien zelfsheelSpanje te worden! Het pad is voornamelijk samengesteld uit houten panelen metleuningen in de rotswand geboord. Het1meter bredepad heeft een spectaculair glazen balkon en eindigt met een hangbrug boven de Balconcillo de los Gaitanes. Niet voor watjes,want deze brug hangt over 100 meter gapende diepte van de Gaitaneskloof! Het is een schitterende wandelroute door dit ravijn met adembenemende dieptes. Hoog boven ons zwermen tientallen gieren. Tegen half twee zijn we bij het eindpunt in El Chorro en kunnen daar meteen in de bus stappen die ons terug brengt naar de parkeerplaats in Ardales. We eten onze broodjes op en maken ons klaar voor de weg terug naar de kust. We kiezen La Cala de Mijas, net iets verder dan Fuengirola. Het is een groot terrein en als de informatie klopt is hier morgen ook markt. Er staan wel 50 campers, maar er is plaats genoeg. We wandelen even onder de doorgaande weg door naar het strand; er zijn barretjes, winkels en restaurants en ziet er gezellig uit. Een infobord wijst ons op de wandeling naar Playa Calahona, 6 km verder. Leuk om morgen, na de markt te doen. We vermaken ons hier wel.

13-02-2016 zaterdag: markt en een strandwandeling

Lekker langzaam wakker worden op deze rustige plek. Het is om 9 uur al 18 graden, maar er staat een stevige wind. De markt is zich aan het opbouwen als we ontbijten en tegen 11 uur kuieren we er over. Altijd gezellig.. we snuffelen rond en kopen groente en fruit. s’Middags gaan we de strandwandeling maken over de nieuw aangelegde route: een twee meter breed plankier van La Cala de Mijas tot aan Playa Calahonda, zo’n 6 kilometer. Het gaat heen pal tegen de wind in. In een strandpaviljoen bijna op het einde drinken we wat en gaan dan met de wind in de rug de zelfde weg terug. We lopen nog even de Aldi binnen voor wat laatste boodschappen. Tegen zevenen lopen we terug naar het centrum en zoeken een restaurantje waar we paella gaan eten. Het wordt El Cortijillo, waar het al aardig vol zit. Het blijkt een goede keus te zijn want het eten is heerlijk met een leuke bediening.

14-02-2016 Zondag

We rijden met veel zon en 22 graden weg uit La Cala de Mijas na een grondige poetsronde van de camper. Vandaag weer wat verder de kust langs richting Gibraltar. De boomgaarden met olijven, sinaasappels en andere fruit maken plaats voor golfterreinen vanaf Marbella. San Pedro de Alcantares doen we even aan, maar op de ons bekende parking staat niet een camper en er staan nu ook verbodsborden. Nog maar een eindje verder dan via de drukke kustweg richting Algeciras. We slaan af bij Estepona waar we voorbij de vuurtoren en achter de jachthaven een parking weten van een paar jaar terug. Ondertussen is het flink gaan regen en we zien een grandioos mooie regenboog die in het echt veel scherper van kleur is dan later op de foto is te zien. De parking is nogal modderig maar we vinden een vlak plekje . Het waait hier ook erg hard en voorlopig blijven we binnen want we hebben geen zin in een plensbui. We maken plannen voor de komende dagen, lezen en knutselen wat en Nart gaat er toch nog even op uit als het droog is, voor een wandelingetje langs het strand. Van hieruit kunnen we de rots van Gibraltar zien liggen. Een heerlijk rustig dagje dus…de voorspellingen voor morgen zijn weer prima.

Het binnenland in

07-02-2016. Naar Parque Natural del Torcal de Antequera

We doen lekker langzaam aan vandaag. Tegen elven rijden we de camping van Torremolinos af en nemen de route in noordelijke richting. We willen nog een keer gaan wandelen in het natuurpark Torcal de Antequera. Daar waren we in 2009 al eens. We volgen een groene weg die via Almogia gaat. Lekker rustig met prachtige vergezichten; onder andere passeren we een groot stuwmeer. We parkeren op de best wel drukke parking. We zijn inmiddels op 1200 meter hoogte. Het waait flink, maar de zon schijnt volop. We kijken even bij het bezoekerscentrum binnen en gaan bij de mirador het uitzicht bekijken. Dan lopen we via de Ruta Verde over smalle paadjes en volgen de pijltjes. Door wind en regen is hier een bizar landschap gecreëerd van rotszuilen en klippen. Het gaat omhoog en omlaag en er groeit van alles: steeneik, meidoorn, klimop en allerlei soorten bloemen. Halverwege zien we ineens pal boven ons twee steenbokken van wat struiken snoepen en daarna gaat er een op z’n gemak op de uitkijk liggen. Ze zijn best dichtbij en goed te fotograferen. Verschillende rotsformaties hebben namen gekregen. Als we na een uurtje rond zijn rijden we terug naar de doorgaande weg en parkeren 200 meter lager op een ruime parking vlak onder de steile rotsen . Mooi plekje voor de nacht.

08-02-2016 Naar Antequera

Er hangt een dikke mist als we wegrijden richting Antequera. Via 13 kilometer slingerwegen komen we in die stad. Ondertussen is het helder geworden en de zon schijnt. Zo kunnen we heel mooi de Alcazaba zien liggen. We zoeken de camperparking op in het centrum. Die staat aardig vol. Hoewel er duidelijk een bordje staat dat deze parkeerplaatsen alleen voor campers zijn, trekken de Spanjaarden zich daar niks van aan; de helft van de plaatsen is bezet door personenauto’s. Gelukkig is er voor ons net een plekje leeg. We stappen meteen op richting de oude stad. Door een drukke winkelstraat ( die ook wemelt van de bankkantoortjes) komen we op een kerkpleintje waar het toeristenbureau is. We krijgen er een plattegrond en tips om te bekijken. We hebben ondertussen al een aantal imposante bouwwerken, kerken en paleizen gezien, o.a. een voormalig klooster dat nu in gebruik is als gemeentehuis. We klimmen omhoog naar de oude stad en de Alcazaba. Veel bouwwerken zijn mooi gerestaureerd. We kiezen een wandelroute langs zo veel mogelijk bezienswaardige gebouwen en hebben mooi uitzicht over de stad en de omgeving waar ook steeds de Peña de los Enomorados te zien is. Die rotsformatie lijkt op een liggend gezicht en er is een oude liefdeslegende aan verbonden. Rond een uur of twee krijgen we trek en gaan een barretje in waar we voor een schijntje wat tapas eten en te drinken nemen. Via de stierenvechtersarena en een groot park met veel beelden en fonteinen lopen we terug naar de camperparkeerplaats. Nog even een supermarkt in want we zijn door onze drinkwater - en broodvoorraad heen. Het was een prachtige stadwandeling van een kilometer of 10.

09-02-2016 Naar Fuente de Piedra, een groot zoutmeer

Midden in het land: een groot zoutmeer waar het wemelt van de flamingo’s en ze zelfs broeden. We zien de informatie op een van de folders die we bij een VVV kregen. 20 km ten noordwesten van Antequera. Daar rijden we vandaag heen nadat we eerst de Menga en de Viera dolmen hebben bekeken, net buiten Antequera. In het informatiecentrum is een documentaire (in het Nederlands) te bekijken over de bouw van deze dolmen/ grafheuvels, 5000 jaar geleden. Erg interessant. We wandelen het terrein over een bekijken de grafheuvels en een grote cirkel waar een zonnewijzer/kalender te zien is. We hebben nog nooit zulke grote dolmen gezien, heel indrukwekkend. Het is erg rustig bij het zoutmeer van Fuente de Piedra. We krijgen wat tips om Flamingo’s te zien, maar het water van het meer staat erg laag, dus er zijn er nu niet zo veel zegt de dame van de info. Ze wijst ons op een kaart waar we dichtbij kunnen komen. Eerst gaan we twee andere meertjes bekijken waar het wemelt van de watervogels: meeuwen, steltkluten, verschillende soorten eenden, waterhoentjes, meerkoeten, twee verdwaalde Flamingo’s, Dodaars en op de oever Kieviten en Putters. We kijken een hele tijd naar twee Bruine Kiekendieven die laag over het water scheren en regelmatig in het riet gaan zitten. De wandeling langs het grote meer levert geen zicht op de grote groep Flamingo’s op; we lopen steeds tegen hekwerk en slootjes aan en het paadje door de olijfboomgaard ( getipt door de infojuffrouw) vinden we niet. Tegen half vijf trekken we ons terug in de camper; het waait behoorlijk. We hopen dat we hier kunnen blijven overnachten om morgen de andere oever van het meer te bekijken, maar tegen half negen klopt een parkwachter op de deur en zegt dat we hier niet mogen overnachten. Ook de Franse camper die iets terug stond is weggestuurd. In het stikke donker zoeken we een parking buiten het park. Iets terug aan de weg zien we de Franse camper geparkeerd staan; we gaan er maar achter staan. Niet zo rustig als net maar goed genoeg.

10-02-2016 Langs de Embalses en een laatste poging

We willen vandaag nog een poging wagen om entreekaartjes voor de Caminito del Rey te krijgen. We nemen een mooie route via Campillos door het gebied met de Embalses ( stuwmeren). Er liggen er hier drie vlak bij elkaar en overal zijn mooie uitzichtpunten waar we natuurlijk even uitstappen. Als we bijna bij Ardales zijn komen we over de weg waar de aanlooproute naar de Caminito is. Diverse bordjes wijzen dat aan. We stoppen op de eerste de beste parkeerplaats en na een korte lunch gaan we op pad. Achter het restaurant zien we een bordje: 2,7 km naar El Caminito, een pittoreske wandeling naar de ingang, info en controle van de Caminito. De route zelf slingert zich via smalle paden door de kloof en schijnt bijzonder spectaculair te zijn, compleet met hangbrug. Vorig jaar is de geheel gerestaureerde, 7,5 km lange route weer geopend voor publiek. Er mogen maar 400 personen per dag door in groepen van 50. De kaarten die via internet zouden zijn te bestellen zijn al tm april uitverkocht. We hopen hier bij de info kaarten te kunnen krijgen. De toegang is al dicht, maar bij de controle zijn nog mensen en de juffrouw vertelt ons dat we bij het restaurant moeten proberen om tickets te krijgen. We nemen de korte route, door de 200 meter lange, lage en onverlichte tunnel terug naar de weg en zien net daar voor, hoog boven ons en stuk of tien gieren zwermen. We gaan in het restaurant wat drinken en informeren naar tickets. “Vrijdag misschien”, zegt Manolo, de persoon die hier de kaartjes regelt. Hij noteert onze namen en paspoortnummers en we moeten morgen tegen 5 uur bellen of we mee kunnen met de “restaurant-groep”. Het is nog even spannend dus…. We willen de donderdag besteden aan een mooie fietstocht over de “Via Verde”, een fietsroute die op een oude, nooit gebruikte spoorlijn is gelegd. We rijden naar Olvera, 60 km verder, waar een camperplaats is en meteen de start van de fietsroute. Hoe dichter we bij Olvera komen hoe slechter het weer wordt en tegen de tijd dat we er zijn hangt er dikke mist en regent het. Als het donker wordt stopt de regen even.. we zien morgen wel weer.

Malaga voorbij

05-02-2016 Torremolinos

Vandaag een kort ritje om Malaga heen naar Torremolinos, waar we op de camping een vrij krap plekje vlak naast een muur toegewezen krijgen. De camping zelf is ook niet om naar huis te schrijven. Veel bomen, (wat in de zomer natuurlijk wel prettig is), en hoge gebouwen er omheen, maar we willen nu liever in de zon zitten. Ik draai een wasje en na de lunch en een uitgebreide douche wandelen we met een plattegrondje richting de Playa en de Paseo Marítimo. We weten nog van een vorige keer dat het een héle lange boulevard is met veel hotels en appartementencomplexen, gelukkig niet aan de strandkant. Het eigenlijke centrum bezochten we nog niet eerder en we ontdekken dat je er met een lift (€0,50 pp) of heel veel trappen kunt komen. Het is een gezellige mengelmoes van straten met winkeltjes en terrasjes, waarvan de Calle San Miguel de hoofdader is. We doen links en rechts wat inkopen, o.a. een gevlochten centuur en een petje, dat bij terugkomst al half uit elkaar gevallen is. Geen wonder dat het zo goedkoop was… Natuur pikken we een terrasje om uit te rusten, wat te drinken en de voorbijgangers te bekijken. Tegen half 7 zijn we terug met 12 km onder de zolen.

Zaterdag 6-02-2016 Op stap met Cees en Truuske

Vroeg op vandaag want we hebben om 10.00 uur afgesproken met Cees ( die ik ken van de wandelclub) en Truuske op de Paseo Marítimo de la Carihuela. Carihuela is de oude visserswijk van Torremolinos en ligt aan de zuidkant; daar hebben Cees en Truuske een appartement gehuurd voor een paar maanden. Ze komen hier al jaren en hebben een hele eigen nationale kennissenkring opgebouwd. We nemen de fiets want het is bijna 5 km vanaf de camping die in de wijk El Alamo ligt. Ze laten ons hun stekje zien en we drinken samen koffie en thee. Cees stelt een wandeling naar de haven van Benalmádena voor langs het strand en via de gezellig drukke boulevard met tientallen winkeltjes en barretjes. We informeren even bij een reisbureautje naar de mogelijkheid om de wandeling Caminito del Rey georganiseerd te krijgen. Dit kan pas donderdag; zo lang willen we niet hier blijven; volgend jaar dan maar! We leggen even aan op een rustig terrasje voor een glas wijn en kuieren door naar de chique haven met de dure restaurants en dito uitstraling. We vinden iets verder een leuk terrasje waar we tappas eten. We hebben van alles te kletsen. Dan gaat het weer terug en zien onderweg van alles en nog wat o.a. zandsculpturen en een Engelse zestiger-jaren pub waar de vetkuiven met de benen buiten hangen. We maken kennis met de “stamkroeg” van Cees en Truuske, (McJamon) en een hele groep Nederlandse bekenden van hen en onder het genot van diverse spotgoedkope drankjes is de sfeer prima. Nadat we in het restaurant, dat bij het appartementen-complex hoort, van een prima 3-gangenmenuutje van €7,50 pp hebben genoten is het tijd om afscheid te nemen en terug te fietsen. De gezellige dag is om gevlogen en we hebben ons prima vermaakt!

Langs de Costa Tropical

We waren even uit de lucht, dus hier al weer het volgende verhaal met de foto's.

Februari de 1^e 2016

We vertrekken van de camping nadat we hartelijk afscheid hebben genomen van Co en Riet. We rijden een toeristische route richting Motril, d.w.z. de bergen over via Gualchos. Terecht een groene route met schitterende uitzichten, al belemmert de vandaag laaghangende zeenevel een helder zicht. We zijn nu het gebied van de suikerrietplantages in gekomen; je ruikt zelfs de zoete geur. Ons plan om in Motril Playa te blijven strandt, want de parking is helemaal geasfalteerd en er staan verbodsborden voor campers. Het kleine natuurgebied “Charca de Suarez”, op loopafstand van de parking, is van 5 uur tot 7 uur open en we willen er graag weer eens vogels kijken. We besluiten 8 km door te rijden naar de parking in Salobreña en aan het eind van de middag nog even terug te rijden. Dit per fiets te doen is geen optie; het gaat langs een drukke, onverlichte weg. We installeren ons dus op de camperplaats in Salobreña, vlak bij het strand en sluiten aan bij een stuk of 8 campers van verschillende nationaliteiten. Zo staan er Oostenrijkers, Zweden en Finnen en wat Duitsers en Nederlanders. Eerst tijd voor een zonnige picknick en daarna komt een Zweed even een (Engels) praatje maken. Ik merk dat we door het internet tegoed heen zijn en we moeten dus de komende dagen op zoek naar een Vodafonewinkel. We wandelen even het centrum in, waar alles nu dicht is. We pinnen wat geld en via een omweg langs het strand gaat het terug. Ook hier hangt de zeenevel. Tegen half 5 rijden we dan terug naar Motril om het natuurpark van de lagune te bezoeken. Het is er erg rustig en er is van alles te zien. Vanuit goed opgestelde observatieplaatsen zien we o.a. Reigers, Aalscholvers, Meerkoeten, Waterhoentjes, gewone eenden, Slobeenden, Purperkoeten, Dodaars en de door ons nog nooit gespotte Knobbelmeerkoet. We zien er een paar die een nekbandje met nummer om hebben. En dan nog de diverse rietzangers. Het blijft een schitterend stukje natuur hier en de moeite waard om steeds weer te bezoeken.

02-02-2016 Een fietstochtje

We gaan eerst op zoek naar een Vodafonewinkel. Daarvoor informeren we bij de toeristen-informatie. Volgens de behulpzame meneer is er een in het Elcampo-winkelcentrum in Motril. Hij legt ons uit hoe er te komen; dat kan ook per fiets. Uiteindelijk komen we met een handvol folders en boekjes weer naar buiten; we kunnen nog minstens een week wandelen en fietsen hier in de omgeving. Even bij de Lidl binnen voor wat voorraad en dan terug naar de camperplaats om te lunchen. Daarna maken we de fietsen klaar voor de fietstocht naar Motril volgens de route(compleet met beschrijving en foto’s) in ons nieuwe boekje. Hindernis nummer 1 is een riviertje dat nu niet droog ligt: op blote voeten dan maar naar de overkant. Verderop kunnen we de weg langs het strand niet vinden. Na wat heen en weer gezoek dan maar over het strandzand. Dat is een heel gezeul met de fiets. Bij een golfterrein vinden we weer een verharde weg die ons al gauw naar Playa de Poniente in Motril brengt. Vandaar wat verderop links en een heel eind tot aan de Elcampo over een mooi fietspad. We vinden in het grote winkelcentrum een Vodafone. De dame kan ons niet helpen, ze heeft geen mogelijkheid om ons internettegoed te verlengen. We snappen er niks van. “No tengo, no tengo”, zegt ze steeds. Ook een nieuwe prepaid kaart kan ze ons niet verkopen. Mission impossible dus vandaag. We fietsen terug via het strandfietspad en leggen even aan bij een zonnig terrasje van een chiringuito voor een wijntje en een café frappé. Dan terug tussen de tuinbouwvelden door. We steken de rivier nu over via de nieuwe brug vlak bij het strand. Ondertussen is de zeenevel weer op komen zetten. Tegen half zes zijn we weer terug. Er staat 25 km op de teller.

03-02-2016 Stukje door het binnenland boven Motril

We gaan proberen de wandelroute “Junto de los Rios” te doen vandaag. We moeten daarvoor zo’n 25 km landinwaarts en bergop naar het dorpje Otivar. Daar aangekomen zien we nog geen bordjes, dus even navragen bij de plaatselijke herbergier. Nog 5 km verder en dan aan de linkerkant is de toegangspoort…. Het er naar toe rijden is al een belevenis; de uitzichten zijn grandioos en het gaat steeds hoger over een redelijk goede weg. De toegangspoort is dicht: “Tol betalen” staat er, maar er is niemand. We zien een zeer smal, steil aflopend zandweggetje naar de parkeerplaats, 7 km verderop en daar begint dan pas de wandeling…. Dit gaan wij niet doen met ons busje…. We rijden door naar de bergpas die op 1200 meter zou liggen. Daar draaien we om en nemen dezelfde route terug. Doorrijden tot een volgende afslag zou 80 kilometer zijn naar ons volgende doel: Almuñecar. We stoppen geregeld om foto’s te maken en de diepe dalen te bewonderen. Geen wandeling, maar toch heel erg de moeite waard! Echte gemzen zien we niet… Wat lager gekomen rijden we door boomgaarden met avocado’s en mango’s. Dat gaat zo door tot aan Maro, net voor Nerja, waar we morgen gaan proberen ons internet weer te activeren. In Maro, naast de ruïne van de suikerfabriek vinden we een rustig plekje met nog een stuk of 10 campers. We wandelen het stukje naar beneden naar de Playa La Caleta de Maro. Op het strand staan wat hutjes van vrijbuiters en je kunt er yogalessen volgen. Ook hier weer veel tomatenkassen en boomgaarden met mango’s en avocado’s.

04-02-2016 Weer internet en door richting Malaga

Al vroeg zijn we in Nerja; we kennen er de weg van de vorige jaren. Hoewel toeristisch blijft het een gezellig stadje. Jammer dat de camperplaats in het centrum is opgeheven. Via de Tourist-info komen bij de Vodafonewinkel. Daar helpt men ons prima: 4 weken internet erbij en als actie 3 i.p.v.1.5 GB. Het is vandaag wat frisjes, zo’n 18 graden en een flink zeewindje; de golven zijn hoog. We kijken nog even op het Balkon van Europa en gaan dan verder de Costa Tropical langs, zoals hier de kust wordt genoemd. We passeren Torox-Costa en stoppen voor een lunchpauze en korte wandeling bij de vuurtoren van Torre de Mar. Een aantal jaar geleden kon je hier als camperaar prima op de strandparking staan, maar de twee plaatselijke campings hebben hoogstwaarschijnlijk wat vriendjes in de gemeente zo ver gekregen om er verbodsbordjes voor campers te plaatsen…. Jammer het was zo’n mooi plekje. We komen uiteindelijk in Almayate terecht waar een prima betaalde camperparking is. Het was ook weer tijd voor loos-en vulwerk. We maken nog een ommetje via het strand en het dorp, zo’n 5 kilometer en berichten Cees( een medewandelaar van Gemzen) en Truuske (die een aantal weken in Torremolinos verblijven)dat we morgen, vrijdag in de buurt zijn. We spreken af voor zaterdag. Verder probeer ik toegangskaartjes te krijgen via de internetsite van De Camenito del Rey, een spectaculaire kloofwandeling tussen El Chorro en Ardales. Helaas… tot en met maart is alles vol geboekt.

Van Cabo de Gato naar Castell de Ferro

26-01-2016 Vier weken onderweg…

We zijn al helemaal gewend aan het zonnige weer. Vandaag wat bewolking, maar een prima dag om een flinke wandeling te gaan maken in dit mooie Natuur Park Gabo de Gato. We rijden hiervoor naar Las Negras waar we een lunchpakketje klaarmaken en vanaf een, voor ons, nieuwe parkeerplaats vlak bij het strand, van start gaan. De wandelstokken gaan mee want de route wordt als “gemiddeld zwaar” aangegeven. Het dorp uit en meteen berg op via een breed keienpad, dat zich slingert om een paar bergtoppen. Na 3 km wordt het smal; er is nog een kleine plateautje waar wat auto’s staan die inmiddels wel de schokbrekers vermallemoerd hebben. Het landschap is geweldig: ruig, droog met veel agaven, palmita’s, lavendel, brem, tijm, rozemarijn en ander kruidig, stekelig spul. Na nog 2,5 km komt de ruïne van het kasteel van San Pedro in zicht met daaronder een strandje met wat bootjes en hier en daar een hutje op de helling. Bij de afdaling naar het strandje komen we eerst twee meisjes in een hangmat tegen bij een bronnetje waar een bak met wasgoed onder staat. Als we beter kijken zien we links en rechts in elkaar geknutselde bouwwerkjes met zeildak en bloempotten voor het hekje. Zijn we in een “hippie-kolonie “ terecht gekomen? Het lijkt er op. Er zijn zonnepanelen, bordjes met wc aanduiding en instructieborden met wat te doen met je afval: mee nemen!! Het ziet er allemaal “easy-going” uit. We eten onze meegebrachte boterhammen op het strandje op en krijgen daarbij gezelschap van een drietal brave broodmagere hazewindhonden. We kletsen even met een Frans stel ( we zijn het er over eens dat dit een andere wereld is), en beginnen dan aan de terugweg. Ook al is het dezelfde route, je ziet toch weer andere uitzichten als op de heenweg. Bijna weer beneden in het dorp komen we het Belgische paar tegen, waar we voordat we vertrokken ook al even wat woorden mee wisselden. Paul en Chantal zijn op weg naar boven, maar een klein eindje, want hij is net aan zijn knie geopereerd. We praten zeker een half uurtje over van alles en nog wat en vervolgen dan elk onze weg. Weer terug op de parking besluiten we hier te blijven vannacht; er staan inmiddels zo’n 20 campers. Prima plaats!

28-01-2016 Do you know the way to San José

Voor we wegrijden nog even een kort wandelingetje naar het strand waar een kanovaarder zijn bootje klaarmaakt. Wat een rust hier. Dan weer op pad om 20 km verder neer te strijken op de grote parkeerplaats achter een minisuper. Er staan al wat campers. De andere parking vlak bij het strand is afgesloten en we zien later dat er een hek is geplaatst. Even een broodje kopen bij de bakker naast de supermarkt en wat babbelen met de nieuwe Nederlandse buren, uit Lelystad afkomstig. Ze willen van alles weten over camperplaatsen die we aangedaan hebben. Ik laat ze onze campergids zien. Wow dat zoiets bestaat…. Ze gaan er meteen bij thuiskomst een aanschaffen. Voor nu worden er driftig telefoonfoto’s gemaakt. Tegen enen stappen we op en gaan vanuit San José een wandeling maken in de richting van La Isleta. Eerst een vrij lange aanloop het dorp uit en om een berg heen en dan steil omhoog richting de klif van Hiquera, waar een oude toren boven op staat. De rotsen zijn hier van een aparte witte kleur. Op het pad boven ligt het bezaaid met omlaag gevallen rotsblokken. Het uitzicht is natuurlijk weer fenomenaal, zowel de kust langs als het binnenland in. Terug nemen we gedeeltelijk een andere route. Die lijkt van boven af gemakkelijker, maar dichtbij gekomen zitten er toch nog wat steile klimmetjes en afdalinkjes in. Nog even een ommetje langs de boulevard en het strand en we zijn tegen vieren weer terug. Hoewel er eigenlijk op deze plaats niet overnacht mag worden ( onze buren staan er al 5 dagen) blijven we toch. Het wordt blijkbaar gedoogd. We hebben nog steeds niet genoeg van dit prachtige natuurpark, morgen weer een stukje verder richting Cabo de Gata.

28-01-2016 Vroeg op…

Om een uur of acht wordt er op de camper gebonsd…. Huh..? Ik kijk met een slaperig hoofd door het raampje en zie een knappe politieagent in een mooi pak, die vraagt of ik Spaans spreek…”poco” zeg ik. Ik begrijp uit wat hij zegt dat we binnen een half uur hier weg moeten zijn: het is geen overnachtings-plaats! Links en rechts van ons zijn ook al campers bezig om vertrekvoorbereidingen te treffen. Dat wordt dus zonder ontbijt aanrijden… We zijn de een na laatste die wegrijden, de rest zo’n stuk of 20 zijn al vertrokken. We zien dat er grote zandwagens het terrein op rijden. Gisteren was er ook al een bulldozer bezig met grondverplaatsingen. Het terrein wordt blijkbaar geëgaliseerd en wij staan in de weg. We rijden het dorp uit en wat verder op stoppen we om een ontbijtje klaar te maken. Als we weer op weg zijn passeren we een nieuwe camperplaats vlak voor Gabo de Gata. Komt goed uit want we moeten lozen. De eigenaar vertelt dat hij net 4 maanden open is; er zijn douches, wasmachines, wifi, kortom alles wat een camperaar nodig kan hebben. We rijden door tot vlak voor Retamar, waar we een onverharde weg inrijden naar de Playa de Torre Garcia. Hier gaan we een wandeling maken, deze keer vrij vlak en dicht langs zee. Broodjes en water mee en we zijn op pad. De heenweg gaat door een zanderig, woestijnachtig gebied, zonder al te veel variatie. Wel weer veel Leeuweriken om ons heen. Terug kiezen we voor het strand, met de nodige strandlopers en meeuwen. Het is wat broeierig weer en na de thee besluiten we door te gaan naar Almérimar, de gezellige camperplaats aan de haven. De rit voert door onafzienbare tuinbouwkassen. We missen na Almería een afslag op een drukke rotonde zodat we bijna 18 km dubbel rijden… In El Ejido doen we een supergrote en drukke Lidl aan. Veel buitenlanders( tuinbouwwerkers?) hier die winkelkarren vol boodschappen inslaan. Nog 5 km en we zijn in Almérimar waar we nog een plaatsje vinden op de vol bezette havenpier. We lopen het havenkantoortje in en begroeten de havenmeester die ons nog terug kent van 3 jaar geleden. Hij spreekt wat Nederlands, want hij had ooit een vriendinnetje in Rotterdam. Het schemert inmiddels en we hebben genoeg gelopen voor vandaag. Morgen maar even een rondje maken, voordat we naar Castell de Ferro vertrekken.

29-01-2016 Naar Castell de Ferro

Na een kort wandelingetje door het jachthavengebied van Almerimar vertrekken we en volgen de kustweg die het dichtst langs zee loopt. Onze Tomtom heeft daar moeite mee; die wil ons steeds over de snelweg sturen. Langs deze kustweg zijn de schuinste hellingen nog in gebruik genomen voor kasteelt. We maken nog een korte lunchstop voorbij Adra en rijden net na twee uur de camping Huerta Romero in Castell de Ferro op. We waren hier al vaker en in het smalle pad naar het strand staan zoals verwacht Co en Riet ( onze Belgisch-Nederlandse kennissen). We begroeten elkaar hartelijk; het is drie jaar geleden dat we ze voor het laatst zagen. Er is veel bij te kletsen en dat doen we onder het genot van een heerlijk wijntje. Tegen zessen wordt het fris en gaan we de camper opzoeken om een potje te koken.

30-01-2016 Op de camping in Castell de Ferro

Het heeft zo waar geregend vannacht… das lang geleden. Als we er uit komen is de lucht al weer blauw. Na douchen en een wasje gaan we weer even gezellig verder buurten. Tegen twaalven lopen we naar de markt en doen de nodige inkopen, vooral groente en fruit. Co gaat vandaag voor ons zijn heerlijke paella klaarmaken. Hij kookt buiten en we eten ook lekker in de zon met z’n vieren. Het is een luie dag. Tegen vijven gaan we toch nog even een strandje om. Als de zon weg is wordt het fris..

31-01-2016 Zondag: Schokkende berichten

Alweer een luie dag… Laat op en lekker aantutteren. Even nog wat uitwassen, wat kletsen met Co en Riet terwijl we aan de koffie en thee zitten. Riet en ik allebei met een “knuffeldieren”haakwerkje. We zijn van plan om tegen tweeën een restaurantje op te zoeken om samen te eten, maar Riet voelt zich niet lekker en gaat een poosje plat. We gaan dus met z’n tweetjes een lekker dagmenuutje met veel verse vis eten op het terras aan het pleintje. Terug naar de camping en weer in het zonnetje buurten. We raken niet uitgepraat… Plotseling horen we een geluid als van een naderende vrachtwagen en begint de aarde te bewegen. Een paar seconden zitten we te schudden in onze stoeltjes en kijken elkaar aan… wow een aardbeving! Verder op horen we vrouwen schreeuwen en honden beginnen te blaffen. Dat is de derde al in 10 dagen tijd hier in de regio. De eerste twee hebben we niet gemerkt. Het episch centrum blijkt in zee te liggen zo’n 20 km uit de kust. Op het Nederlandse journaal wordt er geen aandacht aan geschonken; niet schokkend genoeg. Onder het genot van een heerlijke kop mosterdsoep kijken we even tv in de camper van Co en Riet. Nart is in zijn nopjes want hij ziet dat PSV vandaag bovenaan in de eredivisielijst is belandt doordat Ajax geen winst heeft behaald Rhoda.

In Andalucia

21-01-2016 Aan de haven van Águilas

11 km rijden we vandaag verder naar Águilas. Een aangenaam stadje aan een mooie baai met een oud kasteel boven op een rots, een vuurtoren, twee molens en een gezellig centrum met parkjes, oude bomen, fonteinen, een ruime boulevard en winkels. Er is een jacht en vissershaven en bij die laatste, vlak onder de vuurtoren en het kasteel parkeren we, nadat we wat boodschappen hebben gedaan bij de Eroski ( in een winkelcentrum met veel gesloten winkels). Bij de Decathlon iets verderop vinden we zowaar een nieuw stoeltje voor Nart; het andere was een paar dagen geleden zo ver ingezakt ( na diverse reparatiebeurten met touwtjes en schroeven) dat het niet meer verantwoord was om er nog op te zitten. Ook lopen we hier tegen een mooi vest aan voor Nart; we nemen het mee. Na de middag-boterham gaan we natuurlijk op pad. Ook al waren we hier al vaker, het blijft leuk om hier de boulevard over te wandelen, de parkjes te bekijken en de diverse uitzichtpunten te beklimmen. Het weer werkt fantastisch mee! Zon, zon, zon! We maken even een felicitatieselfie voor onze vriendin Mimi die vandaag 80 wordt. Helaas missen we haar feestje… Tegen vijven, als we weer terug zijn bij de camper begint de grote bedrijvigheid aan de haven. Het is leuk om te kijken naar de vissersbootjes die binnenlopen, worden gelost en hoe de netten op grote katrollen worden gerold. We overnachten hier samen met nog een stuk of 8 campers.

22-01-2016 Andalucia in

We worden wakker door de warmte van de zon en de krijsende meeuwen. De vissersboten zijn alweer uitgevaren, de “buur”camper is al weg. Na de ochtendrituelen vertrekken we om half elf uit Águilas om een kwartiertje later Andalucia in te rijden. Met 13 km meer op de teller stoppen we op het rustige, en nu verlaten strandje net buiten San Juan de los Torreros. Hier blijven we vandaag. De stoeltjes gaan naar buiten en we brengen de tijd tot de lunch door met lezen en haken in de zon. Er komen nog twee grote (echt hele grote) Zweedse campers ons gezelschap houden. Daarna weer tijd voor wat actie. Fietsen van de drager en we gaan op de pedalen in zuidelijke richting. Er ligt een pad helemaal langs het strand en we passeren twee chiringuito’s en een plaats met voornamelijk Franse campers bij het gehucht El Pozo del Esparto. In Esparto staan kleine vakantiehuisjes aan een betegeld strandpad. We zien mooie (vulkanische)rotsformaties. Als we aan de doorgaande weg komen draaien we om en rijden min of meer dezelfde route terug. We gaan nog even iets verder en drinken op een terrasje bij een trimveldje vol martelwerktuigen een glas wijn. Tegen vijven weer terug en 12,5 km op de teller. Niet spectaculair veel maar wel een mooi ritje…

23-01-2016 Villaricos – Palomares

Op het totaal onverlichte strand was het gisteravond opvallend helder…. Volle maan of bijna.. Met het klotsen van de golven worden we wakker, er staat een bleek zonnetje. Vandaag rijden we weer maar een klein stukje. Hier aan de kust zijn zoveel mooie plekjes en mogelijkheden om vrij te staan. Maar we moeten vandaag echt lozen, dus gaan we ( na nog even bij de Consum de weekendboodschappen te hebben ingeslagen),naar de ons reeds bekende officiële camperplaats, Oasis de Mar vlak bij Palomares, 2 km van zee. Er is plaats voor 50 campers en wij zijn nr 47, dus nog net een plekje voor dat het bordje “completo” op het hek wordt gehangen. Dit parkje wordt gerund door een Duits echtpaar en er staan dan ook voornamelijk Duitse camperaars. Voor een tientje mogen we tot 12.00 uur morgenochtend blijven. We wisselen even wat ervaringen uit met een stel uit Gorinchem dat naast ons komt staan en het laatste vrije plekje inneemt. De zon laat zich intussen weer van zijn beste kant zien dus lekker buiten lunchen. We laden de fietsen af en rijden via een wirwar van stille brede straten en rotondes richting camping “Cuevas de Mar”. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat aan deze straten nog hele woonwijken gebouwd gaan worden. Op de camping verblijven Rienie en Harrie (van oktober tot en met april), die we kennen van een vorige vakantie en die ook in Waalre (Aalst)wonen. We hebben beloofd ze te bezoeken als we in de buurt waren, dus dat is nu. Helaas… Rienie is gaan wandelen en Harrie ligt te rusten horen we van de Nederlandse buurman. Harrie is al een tijdje ziek en we willen hem niet storen. We vragen de groeten over te brengen. We fietsen daarna een eind langs het strand en dan via zo’n brede weg weer terug naar Oasis. We zitten nog een hele tijd buiten tot de zon zo ver zakt dat we in de schaduw komen. Ook ’s avonds hebben we terugkerende activiteiten : potje koken (ik), samen aan de afwas, foto’s bewerken (Nart), verhaaltje schrijven (ik), potje kaarten samen of we lezen of internetten wat. Dat laatste gaat trouwens uitstekend via dat kleine MIFI-ding en de Spaanse prepaid internetkaart van Vodafone. We zijn benieuwd wanneer die 1,5 Gb op is… O ja en op zondag kijken we naar The Bridge, 3^e seizoen. We hebben de 10 afleveringen op de laptop mee; erg spannend!

24-01-2016 Mojacar bij de Chiringito van Antonio

We rijden via Garrucha naar Mojacar (playa) en zitten al om 12.00 uur op zijn terrasje aan de rode wijn en de cappuccino. Hij kent ons nog van de voorafgaande jaren dat we bij hem op de parkeerplaats aan het strand mochten overnachten. Er staan nog een stuk of 8 campers en zolang er nog een stukje parking overblijft voor gasten met auto’s vindt hij het prima. We mogen zijn toilet gebruiken en ook water innemen. Zijn vrouw kan uitstekend koken en hij vraagt of we willen eten. We zijn niet zo van het warme eten tussen de middag en hij sluit zijn barretje tegen zevenen. Zoals zo veel van dergelijke strandpaviljoentjes. We installeren ons en eten in de stralende zon onze boterhammen. Tegen 2 uur trekken we de wandelschoenen aan en gaan op pad. We maken de ons bekende kustwandeling langs de Torre en via twee strandjes naar de uitspanning ( open van juni tot september) aan het eind van een 3,5 km lange wandelroute. Op de terugweg klimmen we naar een (voor ons nieuw) uitzichtpunt. Het is meer klauteren want het gaat al zigzaggend zeer steil omhoog. Na 800 meter zijn we er. Het uitzicht is grandioos! Gelukkig kunnen we aan de andere kant minder steil de berg weer af en lopen zo hoog boven het kustwandelpad weer terug naar het begin. Links en rechts wemelt het van de kruidige struiken, lavendel, brem en ander struikgewas. Dit is een route om te onthouden! Net voordat de zon achter de bergen verdwijnt zijn we weer terug.

25-01-2016 Via Caraboneras naar Aqua Amarga …38 km..

Om half elf geeft de thermometer al 23 graden aan… Op dat tijdstip staan we bij de Lavanderia van Bish aan de doorgaande weg in Mojacar. Bish is een Thais vrouwtje dat al 19 jaar in Spanje haar zaakje met de was- en droogmachines draaiende houdt. We komen er elk jaar terug. De was is hier snel en voordelig schoon en droog. We zijn nu ook in dat gedeelte van Andalisië waar we om de haverklap Engels horen om ons heen; hele kolonies verblijven hier, hoofdzakelijk in appartementjes. Ze houden de economie hier draaiende in de winkels en pubs en ook de radio heeft diverse zenders in het Engels. Overal staan makelaarskantoortjes met aanlokkelijke aanbiedingen. Intussen dat de was draait gaan we even de Mercadona in en maken een wandelingetje langs het strand. Er wordt stukje bij beetje aan de verbetering van de “boulevard”gewerkt; en dat is een kilometers lange. We zien nieuwe speeltuintjes, plantenbakken en wandelpaden. Als de was weer in de kast ligt rijden we richting Cabonares. Net voor die stad parkeren we aan de mooi strandje voor een picknick en een strandwandeling. Niet een erg inspannende want de temperatuur blijft maar oplopen. Dan rijden we door naar Agua Amarga, waar we vrij kunnen staan in een brede rambla. Oei, het is er aardig druk; er staan zeker 25 campers, waaronder de helft Nederlandse. We vinden een plekje, plaats genoeg! Een uurtje “genieten” we van de buren die een barbecue houden met luide muziek van het genre “Jantje Smit”. Na een rondje strand en dorp zakt de zon alweer. We zijn nu in het Nationale Park Gabo de Gata en Nijar en hier is veel te wandelen. We verheugen ons er al op, want de afgelopen jaren heeft de wandelkaart met de bijbehorende gids ons veel moois geboden.